Speculoos

Heimwee heb ik niet naar Nederland. Nooit gehad ook gelukkig. Het is zelfs zo dat ik me er maar niet toe kan bewegen om het platte natte Olanda een bezoek te brengen. Kan het niet verklaren, maar ik heb er gewoon geen zin in. De Italianen om mij heen vragen zich natuurlijk allemaal af of ik misschien door de Nederlandse politie word gezocht. Maar dat is het ook niet. Helaas. Ik heb wel overwogen dit als smoes te gaan gebruiken. Het is namelijk in Italië waarschijnlijk minder erg om door de politie gezocht te worden dan om geen zin te hebben naar je echte casa te gaan, al is het maar voor een weekendje. Maar het is nou eenmaal niet anders, ik heb geen strafblad, geen uitstaande boetes of belastingschulden en gewoon toch geen zin om naar Nederland af te reizen. Mis ik iets?

Persoonlijk mis ik niets, maar ik begin me wel af te vragen of ik niet beter een keertje naar Nederland kan gaan om het risico te verkleinen door de Umbri met de nek aangekeken te gaan worden. Als bewijs dat ik er echt geweest ben, moet ik dan voor iedereen delftsblauwe klompjes meenemen. De familie is heilig in Italië. Dat wisten we al. In het rurale Umbria lijkt niets erop dat dit aan het veranderen is.

Il pranzo della domenica

In Italië heb je bijvoorbeeld het spreekwoord ‘Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi' (Kerst met je familie, Pasen met wie je wil). In Umbria houdt, bij mijn weten, iedereen zich hieraan. Er zijn mij verder geen gezegdes bekend over de zondagse lunch, maar ik weet dat het in Umbria niet wordt gewaardeerd als je niet aanschuift bij il pranzo della domenica. Elke domenica. De mamma's doen extra hun best, de wijn vloeit rijkelijker dan op doordeweekse dagen en de meest interessante roddels van de week komen nogmaals uitgebreid aan bod. Elke pranzo di domenica is een klein feestje. In Umbria gaan de meeste ouderen op deze rustdag ofwel vóór, ofwel ná de pranzo hun doden bezoeken. Het lijkt dus alsof deze belangrijke maaltijd echt een feestje is, waar elke week wéér wordt gevierd dat je er nog bent en nog van elkaars gezelschap en (vooral) van het eten kunt genieten. Je eet hier in Umbria zo dus elke zondag een lunch zoals je eenmaal per jaar in Nederland een Kerstdiner eet. Ook in de zomer... Gelukkig is la cucina mediterranea gezond. Laten we hopen dat deze, net als de Italiaanse tradities, ook niet verandert.

Lidl???

Wat wel verandert, is het aanbod in de winkels en de winkels zelf. Zo hebben we sinds kort in Umbria op vele plekken een Lidl. Ik had maandenlang geen flauw idee wat dit was. Ben blijkbaar al te lang weg uit Nederland en kom er nooit meer, dus dan raak je er helemaal uit. Ik ben overigens nog altijd niet in een Lidl geweest, maar ik hoorde van vrienden (Nederlanders) dat je er heel veel producten kunt kopen die je normaal gesproken in Italië niet vindt. Dat zette mij wel aan het denken. De Italianen met hun eenkennigheid als het om eten gaat, die nu boodschappen doen in de Lidl? Wat doen de Italianen dan met die producten? Ik ben nieuwsgierig en ga echt binnenkort ‘ns kijken.

Iets Nederlands in Italia

In een normale Italiaanse supermarkt zag ik gisteren ineens, tussen de biologische producten, koekjes die wel erg op speculaas leken. Bij nadere inspectie bleken de koekjes ‘speculoos' te heten. Het etiket vermelde in natuurlijke kleuren hoe gezond de koekjes wel niet zijn, dat er geen zout was toegevoegd en alleen biologische ingrediënten zijn gebruikt. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik moest bij de kassa sterk de neiging onderdrukken om de dame die de speculoosjes voor mij afrekende (3,25 euro) triomfantelijk uit te leggen dat ze eigenlijk speculaasjes heten, dit type koekjes in windmolenvorm.

Eindelijk iets uit de Nederlandse keuken dat door Italianen lekker wordt gevonden! Na al het eindeloze commentaar op het gebrek aan een degelijke Nederlandse keuken, de honderden opmerkingen waaruit altijd maar weer blijkt dat wij Nederlanders geen idee hebben hoe een goede maaltijd klaar te maken (ze hebben misschien gelijk - kijk maar ‘ns naar het succes van de Italiaanse keuken in Nederland) ... na jaren negatief commentaar nu ineens speculaasjes met een spelfout. Wat een grap!

Wat is er loos met speculoos?

Onderweg naar huis begon ik mij af te vragen waarom ze de naam speculoos hadden gekozen en of het wel een foutje was. Speculaas waar iets loos mee is noem je als slimme marketeer gewoon speculoos. Of heeft Nederland soortgelijke stappen genomen als Italië om namaak van producten te voorkomen, waardoor speculaas die niet uit Nederland of België komt, niet de naam speculaas mag dragen? Dat is met Parmaham en Parmezaanse kaas bijvoorbeeld wel zo.

Ik kan inmiddels meedelen dat de speculoosjes heerlijk waren, niets loos mee. Echter, ik kan maar niet beslissen of de smaak echt die typische smaak van speculaas is. Het wordt blijkbaar echt tijd dat ik, traditioneel Italiaans, natale con i miei door ga brengen. Er zullen met kerst toch nog wel wat speculaasjes van Sinterklaas over zijn?