Er wordt met afschuw gekeken naar hoe wij hier in Nederland met onze 'oudjes' omgaan. In Italia maken ze deel uit van de familie. Niet alleen zijn ze, met name op het platteland, vaak inwonend, maar ook passen ze nog regelmatig op i bambini. Il nonno e la nonna (opa en oma) zorgen voor de opvang van het kleine grut als moeders gaat werken.
Op Italiaanse scholen kom je overigens ook nog grembiulini, de schoolschortjes, tegen die kinderen aanhebben over hun eigen kleren, in de kleuren blauw of roze, maar soms ook in zwart. Alle kindjes zijn daarmee gelijk. Onderdeel van het familieleven is ook het kerkbezoek. Van ontkerkelijking lijkt in Italia geen sprake, maar de Italiaan is pragmatisch in zijn geloof. Voor de mis ontmoet men elkaar voor de kerk, na de mis pakt men een aperitivo in een naastgelegen barretje. De week wordt doorgenomen, verhalen uitgewisseld, kortom, het is een sociaal gebeuren.
Samenwonen uit den boze….
Convivere ofwel samenwonen is nog steeds niet echt gebruikelijk - je trouwt van huis uit en werkt hiernaartoe - je werkt hard omdat je je hele huis moet inrichten met mooie spulletjes waarmee je goede sier kunt maken. Uiteraard is dit in de stad meer vervlakt dan op het platteland. Maar ongetwijfeld heb je wel 'ns de verhalen gehoord van de jongens, zeg inmiddels maar mannen, die tot ruim boven de dertig bij la mamma blijven wonen. Ze hebben het daar goed, niemand houdt zoveel van hen als la mamma - dus waarom zouden ze weggaan? Zelfs als ze getrouwd zijn, komen ze vaak tussen de middag even thuis eten…
Bambini
Op het moment dat la mamma de min of meer verplichte 4 dagen het ziekenhuis ingaat om te bevallen, worden de bestelde kinderspulletjes geleverd (altijd nieuw!!) en kan il papà tijdens de 4 verplichte ziekenhuisdagen het kamertje gaan inrichten. Het is niet ongebruikelijk dat de naam van de nieuwe spruit reeds lang bekend is bij familie en vrienden. Italianen doen daar niet zo geheimzinnig over. Overigens hanteren zij niet een hele rits aan doopnamen, zoals je dat wel in Nederland ziet. En in tegenstelling tot de gebruiken in Nederland, siert een fiocco celeste of rosa de voordeur. Celeste, lichtblauw voor het jongetje en rosa, lichtroze, hoe kan het ook anders, voor een meisje.
Leestip:
Het kiezen van de naam voor je kind…
Wist je dat in Italia het kiezen van de juiste naam voor je kind aan tradities gebonden is? De eerste jongen wordt vernoemd naar de vader van de vader, de tweede zoon naar de vader van de moeder. De eerste dochter wordt vernoemd naar de moeder van de vader, en de tweede dochter naar de moeder van de moeder. En mocht je niet zo gecharmeerd zijn van de namen van de opa’s en oma’s, dan kun je het grut altijd nog nummeren: Primo, Secondo, Terzo… Door de lage geboortecijfers in Italia zullen de laatste namen tegenwoordig amper meer voorkomen …
Attendeer anderen gerust met een link op deze pagina, maar onthoud dat kopiëren van de inhoud niet is toegestaan!