...van Dick Ket
Persoonlijk zeg ik altijd: "Je hebt mensen die zeggen, dat zij in het verkeerde lichaam zijn geboren.
Welnu: ik ben duidelijk in het verkeerde land op deze aardkloot gezet!"
...van Maria de Witte
Een heerlijk gevoel...
als je de Italiaanse taal hoort
ze een beetje begrijpt
het is alsof
engelen neerdwarrelen
en voor je zingen...
zo stel ik me de hemel voor
...van Marlena de Blasi
"De werkende Italiaan, de gemiddelde zakenman, wil minder uit zijn leven halen, uit zijn verdienende leven, dan veel andere Europeanen in een vergelijkbare situatie. Wat voor een werkende Italiaan onmisbaar is, dat heeft hij meestal al. Hij wil een leuk huis om in te wonen, of het huren of kopen is maakt hem niet veel uit. Hij wil een auto of een bestelwagen of allebei, maar ze zijn altijd bescheiden. Hij wil zijn gezin op zondag mee uit lunchen nemen, in februari een week met ze naar de bergen en in augustus twee weken naar zee. Op vrijdagmiddag wil hij zijn collega's een lekkere grappina uit Friuli aanbieden als het zijn beurt is. Hij heeft liever geld op de bank dan in zijn portemonnee, omdat hij het toch niet uit zou geven. Wat hij nodig heeft kost relatief weinig, dus waarom zou hij langer of harder werken om meer te krijgen als hij zelf vindt dat hij het al goed genoeg heeft?
De Italiaan weet dat snelheid, bijvoorbeeld door ergens een andere afspraak tussen te proppen of dóór te werken om iets anders af te maken dat hij ook morgen kan afmaken, hem niet meer voldoening zal geven, maar juist minder, omdat zulke belachelijke toeren zijn rituelen doorbreken. Een espresso en een praatje met vrienden komt altijd vóór het installeren van jouw plinten. En omdat jij zo'n fantastisch iemand bent weet hij dat je zijn normen en waarden zou toejuichen. Als hij liever naar een voetbalwedstrijd kijkt dan aan jouw offerte te werken, dan weet hij dat je al had verwacht dat hij dat ook zou doen. Als hij jouw aanbetaling gebruikt om een schuld af te lossen in plaats van materiaal te kopen voor jouw project, dan is dat alleen maar een kwestie van prioriteiten, dan pakt hij eerst aan wat het dringendst is. Uiteindelijk heb jij er profijt van, net als zijn eerdere klanten en later de klanten na jou."
Uit: Duizend dagen in Venetië van Marlena de Blasi
...Van Kees Hulsen
Kees Hulsen heeft een prachtig boekje uitgegeven met belevenissen en anekdotes in en over Italia; op de linkerpagina handig in het Nederlands, op de rechterpagina prettig in het Italiaans. Het boekje is helaas niet meer verkrijgbaar, maar niet getreurd; hij heeft van de nood een deugd gemaakt. Zijn internetsite toont het hele boekwerkje. Wat we een heerlijke passage vonden was de anekdote uit de tijd dat hij nauwelijks een woord Italiaans sprak. In de winkel leidde dit tot.....een oorvijg. En dat terwijl hij alleen maar in Siena de locale specialiteit copata, een krokant koekje van o.a. pistachenoten en honing, wilde bestellen. Kees zegt tegen het winkelmeisje ‘Kees copàta'...tja, en dat moet je niet doen tegen een Italiaanse schone... Gelukkig werd vrij snel duidelijk dat het hier een Babylonische spraakverwarring betrof... Lees wat eraan vooraf ging en de ontknoping (vanaf pagina 40).
... van Fenna Korthals Altes
Zodra ik de grens Zwitserland - Italie passeer, denk ik "Heerlijk, hier hoor ik!" Dat gevoel van "thuis" is het allersterkste als ik het bordje "Toscana" zie. Waarom Italie voor mij een "thuis" is: het landschap, het eten, de producten, kleding (eindelijk mijn maat!), schoenen, servies, ... alles is mooi, met gevoel gemaakt. Ook de "ijdelheid" van mensen. Kijk naar de politie-uniformen: strak in het pak, terwijl de politie-uniformen in Nederland hobbezakkering zijn. Italianen lopen er altijd verzorgd bij, geen korte broeken in de stad, goed kapsel, gevoel voor accessoires ... daar kunnen Nederlanders ook een voorbeeld aan nemen. Ja, en dan het eten en de wijnen .... het water loopt me nu al in de mond. En tot slot de taal: prachtig, geen Italiaans woord eindigt op een medeklinker, waardoor het zangerig wordt. Ach ja, zo kan je uren zwijmelen en gelukkig vertrek ik over 2 maanden richting Lucca en Iseo.
... van Emily
Ze zeggen eerst Napels zien en dan sterven... Ik zeg: eerst Napels zien en dan echt leven! Ik ben al verkocht sinds de eerste keer (vorig jaar, heb Italie altijd gemeden omdat ik al heel jong wist dat ik dan problemen zou krijgen met teruggaan), ik voel me daar thuis. En nu ben ik net een maand terug en mis mijn stad alweer. Daar waar er alles uit het leven wordt gehaald, waar mensen puur zijn, waar ik niet opval, waar mensen verbaasd zijn dat ik praktisch geen Italiaans spreek én denken dat ik uit Bari of Sicilie kom... Ik ben er als een vis in het water en gewoon op mijn plek. De chaos van het verkeer (heerlijk), de passie en expressie helemaal! Zuid Italië is armer aan economische welvaart, maar zo vreselijk rijk aan alles wat je niet kunt kopen en wat echt belangrijk is!!!
... van Karin Leonard
Ik ben Karin Leonard en ben helemaal in de ban van Italie. 5 Jaar geleden zijn mijn man en ik weer naar Italie geweest en het was alsof we thuiskwamen. Ik voel me in Italie meer op mijn gemak dan in Nederland, haast alsof ik in het verkeerde land geboren ben.
Toen ik 18 was ben ik voor het eerst naar Italie geweest, naar Grado de Pineta, in de buurt van Venetië. Rob en ik hebben daar twee goddelijke weken gehad en wilden eigenlijk niet naar huis. Ik ben meer in de ban dan mijn man, maar hij vindt het wel een heerlijk land met heerlijk eten en een relaxte sfeer.
Ik ben ook zo iemand die alles wat er over Italie te krijgen is koopt. Of dat nu boeken over het land zijn of tijdschriften, kookboeken of hebbedingetjes, ik koop het. De boeken van Rosita Steenbeek, Tim Parks,Arthur Japin ,Francis Mayes etc heb ik ook allemaal. Als ik zo'n boek lees ben ik ook helemaal van de wereld en lees ik veel herkenbare dingen. Ik ben ook op italiaanse les en vind het heerlijk!!
Mijn vrienden, waarvan ik weet dat zij ook van Italië houden, verwen ik regelmatig met een italiaans etentje, of een borrel. Ik weet even niet meer hoe ik het verder uit moet leggen maar ik denk dat jullie wel begrijpen wat ik bedoel!
... van Jeanne Jansen
Mijn passie voor Italie heeft ook te maken met onvoorwaardelijk trouw zijn aan een land, eigenlijk is er voor mij maar één vakantieland en dat is Italie. Ik kom er al jaren met vakantie met mijn man en later met onze kleinzoon. Waarom: de mensen zijn zo leuk en vriendelijk en behulpzaam, overal een praatje maken, op pleintjes, in dorpjes, iedereen heeft het altijd druk en toch heeft iedereen altijd tijd voor je.
De vriendelijkheid van de mensen, dat warme gevoel, alles is daar zo puur, zo echt. Het liefst ben ik in heel kleine dorpjes, een cappucino op een dorpspiazza, kijken naar de mensen, laat de tijd maar even stil staan. Een oud kerkje bezoeken, kaarsje opsteken, wandelen door heel nauwe straatjes, een stuk watermeloen aan een fruitstalletje, de zon op je gezicht en dan dwalen door een olijfgaard, telkens ben ik weer verbaasd als de zon door olijfbomen schijnt, de blaadjes bewegen zacht in de wind en het is dan net of er duizenden "zilvertjes" tussen de olijfblaadjes schitteren. Het licht is er zo mooi, eigenlijk is het licht een beetje "lichter", intenser, net als de zon, de kleuren van de natuur. En je hebt er natuurlijk ook meer "nonnetjes en paters", zelfs veel meer als bij ons in het katholieke Limburg. Ik vind ze daar altijd veel mooier om te zien, het past zo bij dat land. Ik zag eens 2 nonnetjes in een Fiatje met een surfplank er boven op. Ook zag ik eens een nonnetje, zo'n echte met zo'n zweem van heiligheid om zich heen, in een restaurant een uitgebreid diner met een goeie fles wijn erbij bestellen (alleen voor haarzelf) want ze zat alleen aan tafel, ze maakte netjes een kruisje en nam toen meteen een royale slok. Dat is voor mij het echte Italië.
... van Caroline Martinet
Ik ben echt een enorme Italofiel. Wanneer ik slecht gezind ben en plots iemand iets in het Italiaans tegen me zegt, word ik goed gezind! Wanneer ik de Italiaanse grens passeer, roep ik luid: "Ciao Italia! Sono a casa."
...van diverse van onze bezoekers
Lees meer over het Italiëgevoel van diverse van onze bezoekers, bijvoorbeeld; Je gaat naar La Bella Italia en ontmoet een Italiaan.... Of je staat in Italia op een camping en beleeft...
... van I Nostri Amici
In I nostri amici lees je bijdragen van gastschrijvers. De bijdragen hebben al met al één ding gemeen: je proeft de sfeer, je dompelt je onder in het Italiaanse leven en je ziet Italië door de ogen van de Nederlander. Leuk, vermakelijk, herkenbaar en interessant. Lees de reisverslagen, ervaringen met wonen en werken, achtergrondinfo en nog veel meer in de bijdragen van I nostri amici!
