De kerstman naar "napule"

Twee dagen voor kerst vlogen we heerlijk naar Napoli om de kerstbeslommeringen thuis te ontlopen. Waar we natuurlijk aan kwamen met een strakblauwe hemel en wat later op de grond bleek, een heerlijke temperatuur van rond de 20 graden.

Binnen 3 uur na aankomst zit ik op een terras in de zon aan een Frittura Napolitana. Dit gerecht bestaat uit gefrituurde spaghetti, rechtop in brood gestoken. Aan de spaghetti is, vergelijkbaar met een satéstokje, de vis geregen. Denk daar koele witte wijn bij, uitzicht op een blauwe zee en je moet ongetwijfeld zoeken naar een kerstgevoel. Zullen wij Holland niet gaan missen, zo vragen we ons af.

Dat kerstgevoel in zomerse temperaturen kwam vanzelf. Na onze siesta liepen we de hoek om naar Piazza Plebiscito en botsten tegen de eerste Kerstman op. Mi scusi, Babbo Natale!, dat was één. Het straatorgeltje met kerstmuziek van de volgende twee volgde, op hun beurt gevolgd door vele andere Babbo's met arreslee. Kijk, er viel natuurlijk geld te verdienen, en een Napolitaan weet dat als geen ander. De kinderen werden dus volop rondgereden in de arreslee.

Het oude centrum met de Via Chiaia, die mij altijd prikkelt, was omgetoverd in een zee van groene guirlandes, potten met verlichte kerstbomen. Overal liepen mensen druk door elkaar heen. Het gekke is dat ik hier nooit een gevoel van agressie ervaar. Het is eigenlijk hetzelfde als autorijden in Napoli. Druk of niet we blijven aardig en wie eerder is, nou ja... het zij zo.

Toen wij neerstreken op Piazza D'Amodio voor een cappuccino hadden we sterk het gevoel dat Babbo Natale niemand vergeten was dit jaar en dat de Napolitanen zeer zoet waren geweest gezien de hoeveelheid pakjes die voorbij kwamen.

San Gregorio Armeno "Spacca Napoli"

In de werkplaatsen annex winkeltjes kan je het gehele jaar terecht voor handgemaakte pastori. Het betreft niet alleen kerstfiguurtjes voor de kerststal, maar ook politieke personen en kopstukken. Berlusconi met afgehakt hoofd is volgens mij het best verkocht. Het is er zo anders dan ‘s zomers als ik hier voor het thuisfront Pulcinella's koop.

Rond Kerstmis vormt deze straat en zijstraatjes werkelijk een aansluiting van Presepi, kerststallen. Jaarlijks schuifelen hier dan duizenden mensen zij aan zij langs de stalletjes. Lopen kan niet... het is werkelijk té druk. Als je vooruit kijkt zie je alleen maar donkere Napolitaanse hoofden, schuifelend, voetje voor voetje. Ik kijk mijn ogen uit, met op de achtergrond het geluid van een orgeltje met kerstmuziek.

Ik kan geen kerk voorbijlopen, je hoeft ze ook nooit te zoeken in Italië, en al zeker niet in Napoli. Op de 100 Napolitanen is er zeker één...Na het opsteken van een kaarsje met mijn wens voor het volgende jaar, loop ik naar beneden, de kelders in, om de vitrines te bewonderen. Immense Presepi met bewegende pastori staren mij aan met voorstellingen van het kerstverhaal. Zo mooi heb ik het nog nooit gezien. Werkelijk prachtig!

In Galleria Umberto staat de allergrootste kerststal en kerstboom. De boom heeft geen kerstballen, maar wordt door de Napolitanen versierd met hun eigen wensen voor het volgende jaar. Hij hangt vol met kaarten, gedichten en brieven. Zo leuk en lief om te lezen; ik had helaas geen papier in mijn borsetta om mijn wens erbij te doen. Maar ach, mijn wens zit in mijn hart en is altijd dezelfde: vrede voor iedereen.

Bij de bakkers bewonderen we de vele Struffoli, een berg van opgestapelde en door honing bijeen gehouden balletjes. De meeste Napolitanen maken ze zelf. Volgens mijn Napolitaanse vriendin gaat er niets boven haar zelfgemaakte Struffoli. Daar weet ik alles van; ze zijn goddelijk! Maar gemak dient de mens, vandaar dat er in alle maten en voor iedere portamonete volop keuze is.

Napoli zonder Napolitanen!!!

Dat maak je alleen mee op kerstavond... Als wij op zoek gaan naar een ristorante en de gehele wijk Chiaia afstruinen tot aan de Via Toledo en dan weer terug naar Caracciolo, komen we er achter dat werkelijk alles dicht is!! Het enige dat je tegenkomt zijn een paar Amerikanen die je stomverbaasd aankijken als je ze vertelt dat de gehele horeca dicht is vanavond. "Waar moeten we dan eten?" In het hotel; dat doen wij ook maar.

Een eenzame wandelaar op de Via Caracciolo met 2 teckels, uitgedost met kerstjasjes. De kerstjasjes van de honden zijn rood met groen en er zijn kerstfiguurtjes op geborduurd. Op mijn vraag waar deze gekocht zijn (ze zijn zo schattig), antwoordt hij "Tja..... die heeft mijn vrouw nog gemaakt." Niet alles is dus te koop!! Hij vertelt me dat hij deze avond speciaal gaat wandelen om te genieten van deze rust. "Het is helaas maar één avond per jaar, Signora", zo vertrouwt hij mij toe. "Geen auto's, geen getoeter, geen scooters die je van je sokken rijden."

Natale

Eerste Kerstdag regent het, maar het maakt ons niets uit, want wij krijgen een heerlijk kerstdiner bij Enzo en Carmela en zitten heerlijk bij de open haard op Babbo Natale te wachten. Babbo Natale is eigenlijk vergelijkbaar met onze St. Nicolaas. Iedereen krijgt cadeautjes en de kinderen zijn er net zo bang voor als in Holland. Er wordt ook druk gebruik gemaakt van de situatie om de ondeugden te onderdrukken. Onder de kerstboom bij Enzo liggen veel pakjes, dus iedereen is zoet geweest!!

Op Tweede Kerstdag schijnt weer volop de zon en gaan we naar buiten, naar de Boulevard voor la passeggiata samen met honderden Napolitanen. Even maar... want we gaan naar Sorrento voor een volgend kerstdiner. Dit keer in een ristorante waar Struffoli en Pastiera op de kaart staan. Na het diner lopen we naar de kerk om naar een concert te luisteren.

We kijken elkaar aan... missen wij Holland?? Thuiskomen, dat is inmiddels het gevoel als we daar zijn. Ik ben er niet geboren, maar dat hoeft ook niet. Ik begrijp de triestheid afwisselend met vrolijkheid waarmee Napolitanen hun canzoni, liederen en leven bespelen als was ik zelf Pulcinella, de voor Napoli zo kenmerkende, tragi-komische clown.

Een dag voor Capodanno, oudjaar, vliegen wij terug naar huis. Ik bedenk me in het vliegtuig dat de feestjurk die ik er gekocht heb voor het Oudejaarsfeest na al die heerlijke dolci met geen mogelijkheid meer past... Struffoli... oef!

Ciao a tutti... Buone Feste!

Corinne