Net even buiten het Nationale Park - maar zeker de moeite waard - ligt Paestum aan de kust. De Grieken begonnen zo'n 2500 jaar geleden met de bouw van de tempels van Poseidonia, door de Romeinen later Paestum genoemd. De stad kende haar bloeitijd gedurende de 5e en 6e eeuw voor Christus. Gelegen aan de monding van de rivier de Sele was ze lange tijd een handelsknooppunt in de Magna Graecia. Komend vanaf de ss18 rijdend richting Paestum, rijd je door een lieflijk Italiaans landschap totdat je bij de rand van het stadje bent gekomen en de enorme Tempio di Poseidone (of Nettuno) links van de weg oprijst. Samen met de tempels van Athena en Hera zijn dit de drie bestbewaarde Griekse tempels in heel Italië.
De tempels en de opgravingen liggen op een uitgestrekt terrein achter een laag stenen muurtje in groene grasvelden tussen cipressen, oleanders en bloeiende rozenstruiken. Je oog wordt er als vanzelf naar toe getrokken; toerist zijnde natuurlijk. De Italianen hebben meer oog voor de kramen op de kleine markt die op de weg voor het stenen muurtje gehouden wordt.
De opgravingen begonnen rond 1930 brachten een aantal schitterende voorwerpen en muurschilderingen aan het licht die te bewonderen zijn in het kleine archeologische museum aan de overkant van het lage, stenen muurtje. Achteloos staan de pronkstukken in vitrines of gewoon tegen de muur opgesteld. Bijvoorbeeld de muurschilderingen van La tomba del tufo, de graftombe van de duiker, die werd ontdekt in 1968. De kleuren zijn vrolijk en helder alsof ze net zijn aangebracht. De overleden duiker is afgebeeld op zijn vrolijke doodsbed omringd door zijn vrienden die hem toelachen en drinken.
Verder in het museum vitrines met gevelstenen, ornamenten en gebruiksvoorwerpen zoals schalen, fibulae, mantelspelden, en sieraden. Gevonden amforen die 10 jaar gelden werden geopend bleken honing te bevatten die nog steeds heel smakelijk bleek te zijn...Honing was een van de wezenlijke onderdelen van het Romeinse menu naast brood en kaas.
Het oude Paestum nodigt uit tot plaatsnemen in een rustig hoekje van een tempel, op een kapiteel, de resten van een enorme pilaar of bij een oleander. Dit om het enorme complex eens in je op te nemen en terug te gaan naar de tijd dat het een bloeiende handelsstad was. Het feit dat Elea en Paestum minder bekende namen zijn dan Pompeii en Hercanuleum doet niets af aan het feit dat de opgravingen zeker zo interessant (en veel groter) zijn dan de drukbezochte grote broers aan de kust van Campania.
Voor meer informatie:
