Glas is een mengsel van kwartszand, soda (of een ander natriumzout) en kalk. Boheems glas bevat in plaats van soda een kaliumzout (bijv. potas) en is daardoor moeilijker te blazen en te vormen. Deze glassoort is beter geschikt om geslepen of gegraveerd te worden. Zo ook het Engelse glas, dat loodhoudend is. Kenmerkend voor het Venetiaans glas is juist dat het zo geschikt is voor de "warme" bewerking, die complexe vormen mogelijk maakt. De kleur van het glas wordt bepaald door verontreinigingen in de grondstoffen of door het toevoeging van metaaloxiden. Koper wordt gebruikt om het glas een groene of blauwe kleur te geven, ijzer en antimonium voor bruin en geel, mangaan voor purper. Kaliumoxide maakt het glas helder en geeft het een mooie glans.
La lavorazione del vetro
Glas onderscheidt zich van andere materialen doordat het heel langzaam stolt. Bij een temperatuur van 1400ºC is het glas vloeibaar, en het stolt rond 500ºC. In deze interval kan het glas bewerkt worden. Daarbij is het de kunst het glas zo langzaam mogelijk af te laten koelen, zodat er geen inwendige spanning optreedt. Eerst worden de grondstoffen vermengd en in de fornace, oven, gedaan. Het duurt zo'n negen uur voordat uit het mengsel vloeibaar glas ontstaat,
vervolgens duurt het een uur of vijf tot het glas tot 1000º is afgekoeld en bewerkt kan worden. Daarvoor haalt de glasblazer met de punt van een ijzeren blaaspijp een glas "druppel" van de gesmolten massa uit de oven. De druppel wordt op de glasblazersbank uitgerold en vervolgens blaast de glasblazer lucht door de canna, pijp, waardoor de glasdruppel holgeblazen wordt. Tijdens het blazen wordt de pijp voortdurend gedraaid. Er ontstaat zo een vrij geblazen vorm of, wanneer er gebruik wordt gemaakt van een mal, een van tevoren bepaalde vorm. Vroeger werden vensterglas en glasplaten gemaakt door een glazen cilinder te blazen en die op en neer te bewegen, zodat de zwaartekracht het glas uitrekte. Vervolgens werd de cilinder opengeknipt en platgelegd.
Het glas-team
Het maken van een glasobject is het werk van een ploegje van meestal vier mensen, ook wel piazza genoemd. Deze piazza bestaat uit een maestro, glasblazer, il servente, een assistent, il serventin, een tweede assistent en de garzone, gezel. Het bewerken kan telkens maar enkele minuten duren, daarna moet de vorm weer de oven in om ervoor te zorgen dat het glas niet te veel afkoelt en niet meer bewerkt kan worden.
Het is dus belangrijk dat de glasblazers ploeg goed op elkaar ingespeeld is. Als het voorwerp af is, wordt het in de forno di raffredamento, afkoelingsoven, gedaan, waar het glas heel langzaamaan afkoelt tot kamertemperatuur. De bewerking van glas hangt af van het type object dat wordt gemaakt. Zo bestaat bijvoorbeeld de bewerking van een kelkglas uit twee fasen: het maken van de steel en dat van de kelk. Vervolgens worden de twee delen aan elkaar gehecht en wordt de kelk door blazen voltooid. Daarna kunnen er met speciale tangen en scharen glasdecoraties op aangebracht worden. Glasblazen gebeurt tegenwoordig niet alleen met een oven, maar ook met een cannello, snij- of glasbrander. Daarmee worden vooral kleine voorwerpen, zoals kralen, gemaakt.
Tip
Wil je Murano bezoeken zodat je met je eigen ogen kunt zien hoe het er in een glasfabriek aan toe gaat, dan kun je vanuit Venezia een gratis water taxi nemen. Deze taxi's worden betaald door de glasfabrieken die er op hun beurt ook alles aan zullen doen om je niet met lege handen te laten vertrekken. Heb je geen zin in opdringerige glasverkopers, dan kun je beter voor een paar euro de vaporetto pakken