Cose di Sorrento

Una storia del nostra amica Corinne Peperkamp

Onze tijd in Sorrento zullen we niet snel vergeten!! Het was zo rond 1978 toen we daar voor het eerst een hotel zochten. Dat is lang geleden, maar er is sinds die tijd gelukkig weinig veranderd. In twee vakanties hadden we vele plaatselijke vrienden en bekenden uit alle streken van Italia leren kennen die nog steeds vrienden van ons zijn.

We werden destijds makkelijk opgenomen in het plaatselijke gebeuren van Sorrento en rolden van het een in het ander. We werden ingewijd in het Sorrentijnse uitgaansleven en de volgende ochtend werden we meegenomen op een bootje langs de kust naar Capri, tussen de Faraglioni door, die we tot dan toe alleen nog maar van veraf hadden gezien.

Op deze tochten kwamen we op plekjes die je met de auto niet te bereiken zijn. Dus voor de liefhebbers: in de haven een barca, bootje, huren! Een klein vissersbootje bracht ons naar een een piccola spiaggia om in een kleine trattoria een hapje te eten. La dolce vita, mamma mia.... non voglio andare via!!

De vele restaurants van Sorrento hebben we allemaal uitgeprobeerd en onze groep bleef maar groeien. Reserveerden we voor zes personen, dan zaten we binnen een uur met een gezelschap van twaalf aan tafel. Zo werd er tot diep in de nacht gegeten en gedronken. De plaatselijke moppen gingen in diverse talen over de tafel...tot in de late uurtjes. Uitrusten deden we wel in Holland.

Rijdend langs de kust, reden we naar Positano... Bij de eerste aanblik werd ik verliefd en dat ben ik altijd gebleven. Op het uitkijkpunt voordat je afdaalt naar het stadje zelf zie je Positano liggen in de zon. Destijds stond er een citroenenverkoper die ook een koude limoncello voor je inschonk... nu een supermercato.

Het dorpje ligt tegen de berg aangeplakt in pastelkleuren met paarse bougainville omhoog kruipend langs de gevels. Prachtig...en als je afdaalt naar het strand passeer je leuke winkeltjes. Lekker paraderend met de stroom Italianen mee over het strand om neer te strijken in en van vele restaurants voor een pranzo met uitzicht op de blauwe zee en de vissersbootjes. Wat een cuccagna, luilekkerland!

Op onze tochten kwamen we in vele pittoreske kleine dorpjes terecht. Bijvoorbeeld Massalubrense en S. Agata di due Golfi vanwaar je op het hoogste punt, net buiten het dorp, een adembenemend panoramisch uitzicht over de twee golven hebt: de Golfo di Napoli en Golfo di Salerno.

Samen met een vriendin zak ik nog regelmatig af naar Sorrento. Dan worden er boodschappen gedaan op de Mercato van S. Agata en eten we ons de eerste twee dagen vol met treccia, een vlecht van mozzarella, vis en alles wat in Holland, hoewel soms verkrijgbaar, senza sole toch anders smaakt!!

Ciao tutti. A dopo, Corrine