Katholieke kronkels

Una storia della nostra amica Caroline Hanekamp

Assisi, stad van S.Francesco en Sta.Chiara. Ik was er op vakantie met mijn ouders en mijn destijds 7-jarige zusje. Bloedje heet, wat wil je eind juli, maar gepast gekleed voor een bezoek aan dit centrum van devotie. Omdat wij er van op de hoogte waren dat je niet in typische vakantiekleding de kerken in mag, hadden wij daar rekening mee gehouden. Na een uitgebreid bezoek aan Assisi zelf, zijn we naar Sta. Maria degli Angeli gegaan. Deze kerk is om de oude Porziuncola kapel heen gebouwd waarin S. Francesco destijds is overleden en door het bezoeken daarvan kan je nog altijd een fikse aflaat verkrijgen. Als zondige Hollandse katholieken die nimmer te biecht gaan, konden we dat natuurlijk heel goed gebruiken.

Helaas dacht de vroom uitziende man-aan-de-deur daar anders over. Mijn zusje mocht er niet in. Zij was niet decent genoeg gekleed om een dergelijke sacrale omgeving te betreden..... voor de duidelijkheid, het kind was gekleed in een 'I love Firenze' T-shirt waarvan de mouwen zo'n beetje halverwege haar onderarmen hingen omdat het kleinste maatje haar nog te groot was, met daaronder een bermuda tot op de knieën. Terwijl we daar in ons beste vakantie Italiaans stonden te soebatten met de man die zich Roomser dan de Paus voelde, liep er een gezinnetje met een jongetje van mijn zusjes leeftijd in vergelijkbare kleding zo naar binnen. "En waarom mag hij wel naar binnen?" vroeg ik de man. "Ah" sprak de man, "dat is een maschietto, dat is anders. Jouw sorella is een Eva, zij zou beter moeten weten en zich decent kleden zoals het een vrouw betaamt". Mijn zusje van zeven, een verleidster! Een Magdalena, vrouw en hoer, die de kerk niet in mag!

Daar zakt je broek toch van af! Zoveel bekrompenheid in één zielige man-aan-de-deur die duidelijk al zijn waardigheid uit een bloedheet polyester pak met kerkembleem moest halen.