Siena

Ten opzichte van Firenze, Florence, is Siena een verademing. Dit stadje straalt nog steeds een middeleeuwse sfeer uit. Een stad op een heuvel, gedomineerd door het silhouet van de Duomo, waar je lekker door de kleine smalle straatjes kunt dwalen. Op de affreschi, fresco's, in het Palazzo Pubblico kun je zien dat dit beeld nauwelijks veranderd is.

Piazza del Campo

Het beroemde schelpvormige licht hellende plein heeft een intiem karakter en is erg geschikt om eens heerlijk op de grond te gaan zitten en alle indrukken op je af te laten komen. Al dan niet genietend van een stuk panforte, letterlijk 'het zware brood', de specialiteit van Siena, gevuld met vruchten en noten, die je in een van de winkeltjes op het plein kunt kopen. De Fonte Gaia met reliëfs van Jacopo della Quercia biedt aangenaam verfrissend drinkbaar water dat wordt aangevoerd door een 500 jaar oud aquaduct. Het plein wordt gedomineerd door het Palazzo Pubblico, nog steeds het stadhuis en onderkomen van het Museo Civico, en de 102m hoge Torre del Mangia, de campanile van het paleis.

Palio

Het intieme karakter van het plein wordt 2x per jaar danig verstoord. Op 2 juli en op 16 augustus (de dag na Ferragosto) wordt de beroemde Palio delle Contrade gehouden. In de volksmond wordt de eerste race, ook wel Palio di Provenzano genoemd, vaak bestempeld als zijnde voor de inwoners van Siena, de echte dus. De tweede, de Palio dell'Assunta, is 'voor de toeristen'... Tijdens de palio hebben de zeventien wijken, de contrade, ieder een eigen deelnemer te paard die zo snel mogelijk probeert drie rondjes op het plein te rijden. De winnaar van dit spektakel brengt zijn Contrada de eeuwige roem, voor een jaar tenminste....

Elke contrada bereidt ter opluistering van de feestvreugde zijn eigen gerechten. In de contrada van de oca, de gans, worden veel vleesgerechten bereid vanwege de hier in het verleden aanwezige slachterijen. In de Torre zijn varkensvleesgerechten favoriet en in de Contrada dell'Aquila, adelaar, wordt risotto met zwarte truffels geserveerd. Ook traditionele gerechten zijn volop aanwezig: crostini rossi alla milza, rode crostini met milt; panzella, een soort broodsoep; brassato al Brunello, vlees gestoofd in de bekende rode wijn, natuurlijk rijkelijk overgoten. Nadat het spektakel op het bekende Campo achter de rug is, kan worden begonnen aan de cena della vittoria, het culinaire overwinningsfeest. Tijdens de feestelijkheden, die bijna een hele week duren, worden diverse banketten georganiseerd...dat moet je een keer mee maken.

Wil je een keer toeschouwer zijn bij dit pandemonium van duizenden schreeuwende mensen, struikelende paarden en ontelbare weerkaatsende geluiden, dan doe er goed aan om minimaal 1 jaar van tevoren een hotelkamer of een plaats te boeken!!

Duomo

Ook de Duomo van Siena kent zijn weerga niet met beeldhouwwerken van Michelangelo en Nicola Pisano. In deze Duomo weet je niet waar je moet beginnen. Het loont ook zeker de moeite om eens goed te kijken waar je nu eigenlijk overheen loopt. De ingelegde vloer is werkelijk schitterend. Tijdens de bouw brak de pest uit en verdween al het geld uit de stad. Als de plannen voor de oorspronkelijke bouw waren gehandhaafd was deze Duomo de grootste kerk van de christelijke wereld geweest.

Zoals je duidelijk aan het bouwwerk kunt zien staat alleen het middenschip er en was er een begin gemaakt met de uitbouw naar het oosten. Als je vanuit het Piazza del Campo door de kleine straatjes (Via del Poggio) naar het Piazza del Duomo loopt, loop je onder een grote poort door het plein op. Deze poort is eigenlijk een zijdeur in de gevel van het nooit afgebouwde gedeelte.....Het geeft wel een duidelijk indicatie van wat het oorspronkelijk plan geweest is. Via het Museo dell'Opera del Duomo, waar een aantal kunstwerken zijn ondergebracht die vroeger de Duomo sierden, kun je klimmen tot aan het hoogste punt van het niet afgebouwde gedeelte. Verheven boven de drukte van het plein en de stad heb je een werkelijk prachtig uitzicht over het plein en de landelijke omgeving.

Foto's: APT Turismo, Provincia di Firenze en Luc Bosmans.