Da roma in giù

Eindelijk mocht het dan zo zijn: op vakantie naar Sicilië, dat mysterieuze eiland, l'isola del sole, door invasies getekend. Het mezzogiorno estremo. Nee, Calabrië, Apulië (klinkt niet!), Molise, Basilicata en het geïsoleerde Sardinië bewaren we voor een andere keer. Na in Sicilië geweest te zijn, kan ik die vast allemaal makkelijk aan. Mijn studiegenootje en vriendin Anne-Marie was mijn reisgezellin. We vlogen op ons vertrouwde en geliefde Rome, waar we drie dagen sliepen in mijn voormalige kamer (gedurende mijn tweede semester studeren in Rome), aan de via Merulana. Oh, wat vreesden we het weer! Het beloofde niet veel goeds en het was ook niet fantastisch, en daarom bedachten wij een systeem: slecht weer = fijn. Dat toont respect aan de weergoden die je op jouw beurt dan belonen. Het werkt echt! (meestal)

Roma città eterna oppure moderna?

Rome is niet erg veranderd, gelukkig. Toch is er iets dat mij zorgen baart, namelijk de persoonlijke verzorging van de Italiaanse man. Nou weten we allemaal dat ze daar in het zuiden allemaal rijkelijk zijn bedeeld met lichaamshaar, en dus, ijdel als ze zijn, wel eens een verdwaalde haar hier en daar willen weghalen, vooral rond de wenkbrauwen. Non c'è problema. Maar nu zijn ze echt doorgeslagen. Het gaat allang niet meer om de befaamde "Bert-zone" tussen de twee boogjes, nee, het gros van de soppraciglie moet eraan geloven. Laten we met z'n allen hopen dat dit een tijdelijke trend is, anders ga ik mijn toekomstige huwelijkspartner in een ander land zoeken, dit schiet niet op! Tot mijn schrik kwam ik er weer eenmaal in Utrecht aangekomen achter dat mijn pincet uit mijn make-up tasje was verdwenen. Nou bleek Anne-Marie deze per ongeluk te hebben meegenomen, maar het had me niets verbaasd als een Italiaan hem stiekem had gepikt!

Bella Napoli

Vanuit Civitavecchia (een havenplaats ten noorden van Rome) kun je met de boot naar Palermo, maar we hadden besloten om vanuit Napels te vertrekken, om daar nog een dag te kunnen doorbrengen. Het is mijns inziens de ideale stad om je voor te bereiden op Palermo. Allebei grote havensteden, waar "Romeinse meiden" de straatschoffies niet verstaan, (ik vraag me nu af of ik Romeinse schooiertjes dan wel versta) met smerige en paupere, maar tegelijkertijd pittoreske, Arabisch aandoende buurtjes (Alleen in Italië zijn die adjectieven met elkaar te rijmen. Cliché! Scusa.) Maar ook met imposante barokke kerken in Frans-Spaanse stijl aan immense piazze. Ik zie deze città een beetje als broertjes.

Natuurlijk gingen we voor de beste pizza als cena. De ‘Lonely Planet' en insiders vertelden ons dat we bij ‘Di Matteo' moesten zijn. Daar eenmaal aangekomen zagen we dat er ook een friggitoria (hoeveel woorden met -ia zijn er in godsnaam?) aan vast zat. Daar verorberden we eerst een gepaneerd en gefrituurd stuk melanzana, aubergine voor € 0,20 per stuk; ook in Spanje (dan met rietsuikerstroop erop!) mijn favoriete snack. Maar de avond was nog jong, dus we kochten een flesje wijn en gingen die nuttigen in de haven. Jammer dat het de naam wijn eigenlijk niet mocht dragen, en we het zelfs bij de zwervers niet durfden achter te laten. Over de pizza's bij ‘Di Matteo' was gelukkig niets teveel gezegd, ze waren heerlijk (Ja, de zaak was felverlicht met tl-buislicht, de koks waren heel dik en de bediening onvriendelijk, ze kunnen het maken). Het was een beetje "pizza meets pannekoek", het deeg was een beetje zoetig, apart maar lekker. In Zuid-Italië hoeft zo'n ervaring je gelukkig (nog) niet veel te kosten. Later vertelden een paar Napoletaanse jongens ons (we konden ze overigens wel verstaan) dat niet ‘Di Matteo', maar ‘Da Michele' de beste van Napels is. Ja hoor, altijd weer baas boven baas. Ik vond het lekker, en daarmee basta!

De volgende ochtend om tien uur namen we de boot naar Palermo. Helaas was het weer bewolkt. Wat een enorm ding die boot! Hele vrachtwagens gingen erop. We hadden geen vaste plaats, maar vonden een nog vrij rustig gangetje om ons te installeren. We kwamen er al snel achter waarom het zo rustig was: de airco stond daar op max. Met lange broek, trui, deken en een goede reispil hebben we af en toe gelukkig wat kunnen slapen. Tegen het einde van de middag trok de lucht open, en gingen we lekker uitwaaien op het dek. Tegen vijf uur doemde Sicilië op, de kriebels begonnen al te komen.

Palermo

Eenmaal met de benen weer op het land vroegen we een bloemenmannetje naar een bus richting ons hostel. Daar kon hij ons niets over vertellen, wel dat hij naast bloemen ook taxiritten aanbood, voor slechts € 15. We besloten nog even verder te zoeken, maar hebben uiteindelijk toch maar een taxi genomen, een "officiële," die overigens ook € 15 vroeg. Natuurlijk stond de meter uit, maar misschien wel beter, anders had hij vast een zogenaamde scorciatoia, een kortere (niet dus) route genomen, wat ons misschien wel meer had gekost.

We zaten in een erg leuk hostel, ´San Saverio´ genaamd. Gedurende het hele jaar is het een studentato, en enkel in de maand augustus een jeugdhostel. Van de € 20 die je voor je singola (met eigen toilet en wastafel) betaalt, gaat er € 8 naar studiebeurzen. Er waren maar liefst vierhonderd slaapplaatsen, voor het grootste deel bezet. Op het binnenplein stond een soort strandbarretje, waar je van ´s ochtends vroeg tot ´s avonds laat terecht kon voor je caffè en cocktail. De tweede avond was er een groot feest met een heuse Siciliaanse band die folkloristische muziek ten gehore bracht. Fantastisch om al die Sicilianen hierop uit hun pannetje te zien gaan. Ook Anne-Marie´s enthousiasme kon niet op en ze besloot een opaatje bij de arm te nemen, niet wetende dat ondertussen zijn stikjaloerse echtgenote op hen afbeende, om manlief op brute manier uit de armen van de jonge, blonde Hollandsche schone te trekken.

Ook de avond daarop, voor Ferragosto was weer het één en ander geregeld. Gratis cocktails, ingewanden van de barbecue en spetterend vuurwerk a mezzanotte. Er was ons nu populaire muziek beloofd, maar weer klonk er Siciliaanse en Calabrese muziek uit de boxen, waarop weer volop gedanst werd. De dag na aankomst besloten we eerst wat uit te rusten aan het strand. We gingen naar Mondello, een badplaatsje boven Palermo. Door het dikke pakket wolken lieten we ons niet tegenhouden. ´s Middags liet de zon zich wel volop zien, en door het slechte weer s´ochtends was het heel rustig, onze dapperheid werd dus beloond. Deze prachtige dag vroeg erom vertaald te worden in een gedicht.

Un pomeriggio solare di una domenica qualsiasi
a Mondello in agosto

Dietro le nuvole, il sole brilla
Il sapore dell'ultima sigaretta ancora nella bocca
Delle gocce d'argento, un sorriso d'oro

Bambini grassi, cani sporchi, uomini eccitati

Il pallone arancione nelle sue mani abbronzate

Il vento che accarrezza le nostre anime,
il sole che scalda il cuore

Il Campari o Martini che aspetta nella bottiglia
in quel bar, il ghiaccio ancora non fatto

Gli occhiali da sole giganteschi

non possono nascondere la loro felicità

La sabbia sa tutto, comparte ricordi con l'acqua
La montagna mi sorride, dice che così tutto vabbè

Wordt vervolgd...