Torino

Anne Arends besloot op haar 17e naar Italia te gaan om daar als tatina, au-pair, te werken. Als tatina heeft ze de prachtige stad Torino leren kennen en haar hart verloren aan de familie Bucci-Bonino. Lees haar dagboek vanaf het begin en geniet mee van haar au-pair ervaringen, en vooral haar typische tatina -blunders......

Torino is in mijn ogen de meeste ondergewaardeerde stad van Italia. Zo schreef ik over Torino, vlak voor de Olympische Spelen:

..Turijn blijft mijn stad en ook al irriteer ik me aan het gestuiter in de bus (de Torinezen lezen boeken of vallen in slaap tijdens hun busrit, terwijl ik voor mijn gevoel een pannenkoekenhoofd heb van het gestuiter), de werkzaamheden die al jaren duurden voor de metrolijn en voor de Olympische Spelen, de smog en lichtelijk de chaos; blijft het mooi. Zo'n grote Italiaanse stad, chique maar ook gezellig (als je weet waar je zijn moet), en tsja, toch ook de spanning voor de komst van de Spelen en de trots van de Torinesi voor hun ‘onontdekte' stad...

En toen was het zover..De week voor de Olympische Spelen schreef ik:

...en is Turijn er klaar voor??? Dat is nog maar de vraag. Onder mijn vrienden wordt er nog wel eens de grap gemaakt dat het ook wel typisch Italiaans zou zijn als Turijn zou zeggen: "mensen, het is allemaal leuk en aardig die Spelen, maarre...we verzetten het een weekje..het is allemaal nog niet af".... Ik heb zelf het vermoeden dat onze eigen Angela met haar team van "De Uitdaging" het allemaal nog sneller af zou hebben gehad.

Maar goed. Turijn is nu écht dag en nacht aan het werk om alles op tijd af te krijgen...er zijn vele paleizen gerenoveerd (staan nu nog steeds in de ‘verpakking'), er wordt al 6 jaar gewerkt aan een automatische metro waardoor de hele stad openligt, opeens staan er bloemen en planten op rotondes, de stoep wordt letterlijk schoongeveegd met stoffer en blik en de hele stad lijkt op een communistisch Peking nu het versierd is met rode Olympische vlaggen op elke 10 meter van de straat...
Daarnaast dacht ik dat ík altijd slecht in plannen was en alles op het laatste moment deed...Enfin, die metro moest afgelopen zaterdag af en vorige week werden in 1 keer alle straten dichtgegooid en geasfalteerd, stoepranden werden geveegd en bomen werden in de grond gekwakt om de boel niet té nieuw te laten lijken. Dus zaterdag is dan ook met een hoop bombarie de metro ‘afgeschoten' en in werking getreden, maar 2 dagen later deed ie het al niet meer. "Ook dát is Turijn" zou één van mijn vrienden zeggen....

Al met al ben ik nog helemaal verliefd op de stad. Vind het zó mooi... En zo heb ik het Italiaanse leven ontdekt en ben ik er aan verslaafd geraakt. Met de familie Bucci-Bonino heb ik nog veel contact, ze zijn inmiddels als mijn tweede familie en Alessio, Enrico en Luca zijn als mijn fratellini. Turijn is mijn thuis en ik kan niet wachten om na mijn studie daar te gaan wonen!