Pietrapetrosa
In het diepe Italiaanse zuiden in de regione Basilicata, hoog nei Dolomiti locane, in de Dolomieten van Locanië (het huidige Basilicata), ligt het stadje Pietrapetrosa. Wie echter een glimp wil opvangen van dit pittoreske dorpje moet geen wagenziekte hebben, want het is enkel bereikbaar via de ripidi tornanti, steile haarspeldbochten. Het landschap is hier adembenemend mooi; de spitse bergtoppen en schuine rotsen steken scherp af tegen de helderblauwe hemel. Kortom, de natuur si è sbizzarita, ‘in zijn volle glorie!’.
Je komt de borgo binnen via la forca cauda, het zogenaamde ‘Caudijnse juk’. In 321 voor Chr. behaalden de Samnieten (een volk uit het zuidelijke deel van de Apennijnen) bij de pas van Caudium een grote overwinning op de Romeinen, waarbij ze volgens de overlevering hun Romeinse krijgsgevangen onder het ‘Caudijnse juk’ lieten lopen. Je wandelt lungo Via Garibaldi, langs de voorname huizen, met hun prachtige voordeuren, van de oude adel alvorens je de bijzondere quartiere arabo, Arabische wijk, bereikt.
L’Arabata is een netwerk van kleine huisjes, daterende uit het jaar 838, dat door middel van steile en bochtige straatjes met elkaar verbonden zijn. Ondanks dat er nog nauwelijks resten uit die tijd te vinden zijn, ademt de wijk de Arabische sfeer uit van toen. Het oude centrum zit tussen la Chiesa Madre en il Convento di San Francesco, de twee belangrijkste religieuze bezienswaardigheden, ingeklemd. Verder is een bezoek aan il Castello, een kasteel uit het tijdperk van de Noormannen, een leuke bezienswaardigheid. Tegenwoordig is het niet veel meer dan een ruïne, maar het schitterende uitzicht is absoluut de moeite waard.
Tijdens de sagre, festivals, kun je verschillende gerechten proeven. Gedurende il carnevale ontkom je er niet aan om la rafanata te proeven. Dit is een soort frittata, omelet, op basis van ei, radijs en kaas. Oktober is ideale maand om castagne, kastanjes, te eten en tijdens Santa Lucia op 13 december maakt men veelal la cuccìa un misto, een mengsel van granen en bonen.