Eddie Wolfswinkel wandelt in Zuid Italië

Sicilië

Een les die Eddie al tijdens een van de eerste weken leert, is dat aluminium stokken wel fijn zijn, maar niet als je bovenop een berg staat en het bliksemt. Sindsdien loopt ie dan ook met houten stokken. De bergtoppen op Sicilië vallen best tegen, zo laat hij weten.

Als hij op een bepaald moment in de schemering nog op de berg zit en het dorp dat ie in gedachten had, niet lijkt te halen, komt Eddie een herder tegen. Ze verblijven in een hutje, de wijn komt op tafel. Ze spreken elkaars taal niet, maar hebben een memorabele avond samen. Wat een gastvrijheid en vrijgevigheid!

Het is een van de vele bijzondere ontmoetingen die Eddie zal hebben op zijn voetreis.

Eddies reis zit vol wonderlijke ontmoetingen en gebeurtenissen die hem zijn leven bij zullen blijven. De Française die hij helpt om de top van de Etna te bereiken, komt ie later tegen in de buurt van Scilla (regione Campania) als ie voedselvergiftiging blijkt te hebben opgelopen van een door een visser voor hem vers gevangen vis.

“Ik stond raar te kijken: er werd opeens getoeterd. Bleek zij het te zijn. Wat een toeval! Toen ze hoorde wat ik mankeerde zei ze ‘Nu is het mijn beurt om jou te helpen.’.” Nadat Eddie is opgeknapt, maakt hij met haar nog een uitstapje naar Matera. Met de auto, want het is te ver van de route. Ze zet hem weer af op hetzelfde punt waar ze elkaar ontmoeten en Eddie loopt verder.

De gevaren van de natuur in Calabria

Wilde zwijnen en wilde honden wil je liever niet tegenkomen. Maar als je ’s nachts onder je tentzeiltje ligt, met je etenswaar in een plastic tas hoog boven in een boom, maar vergeten bent om het blikje tonijn onder uit je tas te vissen, dan… Dan wordt je ’s nachts verrast door het bezoek van een wilde hond die met z’n grommende kop kop boven je slaapzak hangt.

Eddie: “Ik heb me maar voor dood gehouden. Hij zal er zo’n drie minuten hebben gestaan. Ik had wel een mes voor het geval dat, maar niet in mijn slaapzak. Het beest bleef nog zo’n 15 minuten rond de tarp rondhangen en vertoonde nog een paar keer aanvalsneigingen. ” Het bleek een van de lessen die Eddie leert tijdens zijn voetreis; sindsdien ligt het mes in de slaapzak zodat hij dit in één beweging kan pakken.

De wonderen van Campania

Het is niet alleen maar lopen. Eddie bezoekt ook het indrukwekkende Pompeï. En besluit dat ie ook de Vesuvius wil beklimmen. Helaas was de kaartjesverkoop al gesloten. De bed & breakfast waar hij daarna belandt, hoort zijn verhaal.

Ze neemt Eddie de volgende dag, via een andere helling, voor dag en dauw mee naar de top van de Vesuvius om samen naar zonsopgang te kijken. Als Eddie vervolgens zijn reis wil vervatten, wil ze van betaling niet weten. Eddie loopt immers voor kinderen met de ziekte van Lyme. De vriendelijkheid die Eddie onderweg ontmoet, maken diepe indruk op hem.

Het zal hem vaker gebeuren, op zijn reis. Eddie is een opmerkelijke verschijning. Een groot lachend gezicht voor een torenhoge, zwaar ogende zaino, rugzak. Dat vraagt om uitleg. Als Eddie vervolgens zijn verhaal doet, krijgt ie de ene keer spontaan een broodje mee bij de bakker, dan een overnachting hier, een maaltijd daar. Het doet hem goed.

Eddie: “De reis doe ik voor mezelf, ik heb gespaard. Ik wil er geen rode rotcent aan overhouden. Ik wil dat al het geld gaat naar kinderen met de ziekte van Lyme.”

Eddies tip: “Scilla! Alof je een tijdschrift open slaat. Mijn mond viel open. Ook mijn uitstapje naar Matera maakte diepe indruk, net als Pompei.”

In Scilla