De Toscaanse Archipel is een Italiaanse eilandengroep in de Tyrreense Zee. De archipel is tot beschermd natuurgebied verklaard en nu vormen de eilanden een nationaal park, het Parco Nazionale dell’Arcipelago Toscano. Het is het grootste Europese beschermde zee-natuurgebied. De archipel die behoort tot de Italiaanse regio Toscane bestaat uit zeven bewoonde eilanden.
Elba
Wellicht het bekendste eiland van de Arcipelago toscana, Toscaanse archipel, is Elba. Het eiland meet 224 km² en telt circa 30.000 inwoners. De kustlijn is 147 kilometer lang en de hoogste berg is de Monte Capanne (1019 m). Marina di Campo en Lacona zijn enkele zeer aantrekkelijke baaien.
De hoofdstad Portoferraio betekent letterlijk ‘ijzerhaven’. In Portoferraio woont bijna de helft van de bevolking, wat neerkomt op 12.000 inwoners . Hier werd tot voor kort het ruwe ijzer opgeslagen dat aan de oostzijde van het eiland werd gedolven. Het eiland is bereikbaar vanuit Piombino, van waaruit meerdere malen per dag veerboten naar Portoferraio en Rio Marina varen.
Het van oorsprong vulkanische eiland Elba, waar Napoleon Bonaparte van 4 mei 1814 tot 26 februari 1815 gedwongen verbleef, bestaat landschappelijk gezien uit drie delen. Aan de oostkant afgegraven roodachtige ‘ijzerbergen’, in het midden een keten begroeid met macchia, maquis, en in het westen een dichtbegroeid berglandschap. De kust bestaat uit schiereilanden, baaien en kleine zandstranden.
Tegenwoordig leeft de bevolking van Elba vooral van de wijnbouw en het toerisme. De rust, natuur en de jachthavens zijn sterke aanraders voor je bezoek. Daarnaast is Elba ook zeer geschikt voor duikers. Het eiland is bovendien een vindplaats van veel edelstenen en mineralen, in het bijzonder toermalijn en pyriet.
Argentarola
Argentarola, Isolotto dell'Argentarola is een klein eiland voor de westkust van Toscane in de Tyrreense Zee. Het heeft een langgerekte vorm en een oppervlakte van 1,2 ha. Op het eiland hebben vrijwel geen antropogene veranderingen plaatsgevonden. Het rotsige gebied is begroeid met onder andere boomvormige wolfsmelk. Hoewel in de wateren rondom het eiland wel gevist mag worden, is aanmeren verboden, vanwege de beschermde vogels.
Formica di Burano
Formica di Burano is een klein, vlak rotseiland voor de westkust van Toscane in de Tyrreense Zee, ruim 2,5 kilometer voor de kust bij Ansedonia. In het noordwesten ligt de plaats en het gelijknamige eilandje Porto Ercole. Op het eilandje staat un faro, een vuurtoren. De zeeën rondom Formica di Burano zijn zeer geliefd bij duikers. Formica di Burano is een overwinteringsgebied voor aalscholvers. In de winterperiode zijn hier wel tweeduizend broedparen te vinden! Deze prominente aanwezigheid van de aalscholvers heeft als gevolg dat het eilandje begroeid is met stikstofminnende kruiden.
Isolotto di Porto Ercole
Isolotto di Porto Ercole is een eiland voor de westkust van Toscane in de Tyrreense Zee. Het heeft een langgerekte vorm en is ongeveer 300 meter van de kust verwijderd. Het is onbewoond, maar wordt regelmatig bezocht door jagers, boswachters en biologen. Op het eiland zit een kolonie Audouins meeuwen. Conigli, Konijnen graven echter vele holen in het eiland, waardoor menig meeuwennest wordt verstoord. Met behulp van honden wordt er daarom de jacht gemaakt op konijnen. Een recente poging om de zwarte rat op het eiland uit te roeien was niet succesvol; de soort heeft in ieder geval voor veel nazaten gezorgd.
Isolotto di Sparviero
Sparviero, Isolotto di Sparviero, de letterlijke vertaling is "eilandje van de sperwer" is een klein eiland voor de westkust van Toscane. Het eilandje heeft van boven gezien de vorm van een driepoot en kent een maximale grootte van ongeveer 230 bij 180 meter en ligt ongeveer 1,3 kilometer van het vasteland verwijderd. Op het eilandje staat de ruïne van de Torre degli Appiani, een toren uit de middeleeuwen die een belangrijke positie innam in het voormalige vorstendom Piombino.
Palmaiola
Palmaiola, Isola di Palmaliola, is een eiland voor de westkust van Italië. Het eiland is gelegen tussen het schiereiland van Piombino en Elba in het zuidwesten. Het hoogste punt van het ruwweg driehoekige eiland, dat een oppervlakte kent van acht hectare, bevindt zich op 85 meter boven de zeespiegel. Op het eiland staat een twintigeeuwse vuurtoren van de Marina Militare; deze is in 1989 voorzien van zonnepanelen en kunnen een vermogen van 20 kW opwekken. Ook bevindt zich op het eiland een helikopterplatform. Palmaiola vormt het broedgebied voor zeldzame zeevogels, zoals de Audouins meeuw. Daarom staat het eiland onder natuurbescherming.
Montecristo
Montecristo is een eiland in de Tyrreense Zee. Het ligt voor de kust van Toscane. De doorsnede bedraagt ruim 4 kilometer. Het eiland is in 1970 door de Italiaanse regering aangewezen als natuurgebied en mag zonder toestemming niet worden betreden. Het is daarom dus onbewoond; de enige bebouwing bestaat uit de ruïne van een dertiende-eeuws klooster dat in 1553 door zeerovers werd verwoest. Montecristo is bekend van het boek "De Graaf van Monte Cristo" geschreven door Alexandre Dumas.
Giglio
Isola del Giglio telt ongeveer 1400 inwoners. De oppervlakte bedraagt 23,8 km². Giglio heeft brede zandstranden en houdt zich bezig met visserij, fruitteelt en toerisme. Ruïnes laten zien dat de Feniciërs hier vroeger een handelspost hadden. Vanuit hun thuishaven Libanon stopten ze hier waarnaar ze naar Cádiz in zuidwest-Spanje hun tocht voortzette. Op hun vaartochten werd vooral cederhout meegenomen. Het haventje Porte Giglio is met de kleine huisjes een schilderachtig tafereel. Midden op het eiland, hoog op een bergrug en omringd door een ruïnemuur, ligt het kleine stadje Castello. Ooit was deze plek een uitkijkpost voor de oorlogsschepen die hier voorbijvoeren, op weg naar Byzantium. De bekende familie de Medici uit Florence heeft hier in de 13e eeuw nog enige tijd gewoond.
Leestips:
Als je gaat varen in Italie, heb je ongetwijfeld ook iets aan de informatie op de volgende themaspecials: Luister ondertussen naar de 10 mooiste Italiaanse liedjes over watersport.Kaart van de Italiaanse eilanden
Klik op