13 maart 2020
Irene Vella schreef op 11 maart een prachtig, ontroerend gedicht over hoe Italië eruit ziet ten tijde van het Corona-virus. Ben je het Italiaans niet genoeg machtig, lees dan de Nederlandse vertaling onder haar facebookbericht. Dat kan niet tippen aan het origineel, maar geeft je wel een idee van haar boodschap.
Het gedicht van Irene Vella ging viral. Maar zoals dat helaas wel vaker gebeurt, eigenden verschillende personen zich de tekst onterecht toe. Zich spacciare, uitgeven voor, de auteur terwijl je dat niet bent... waarom zou je dat doen? Een groot raadsel!
Op Irenes facebookpagina zie je niet alleen ladingen complimenten en deel-acties maar ook een hele polemica, discussie. Irene besloot namelijk de battaglia, strijd, aan te gaan met de copycats. Want delen is fijn, maar appropriarsi indebitamente, oneigenlijk toe-eigenen, is feitelijk diefstal. Geef gewoon de credits aan de maker, (respect)eer de maker en geef hem/haar de credits. Onore al merito, ere wie ere toekomt, toch? Complimenten voor Irene Vella!
© Headerfoto: Claudia Zanin
Vertaling van het gedicht
Het was 11 maart 2020, straten waren leeg, winkels waren dicht en mensen bleven thuis
De lente wist van niets
En bloemen bleven opkomen en opengaan
En de zon bleef stralen
En de zwaluwen keerden terug
En de hemel kleurde rood en blauw
’s Ochtends werd het brooddeeg gekneed en de tulbanden in de oven geschoven
Het werd steeds later donker en ’s ochtends kwam het licht drong vroeg binnen door de op een kier staande ramen
Het was 11 maart 2020 jongeren studeerden online
En ‘s middags wachtte zoals gebruikelijk het tressette kaartspel
Het was het jaar waarin je alleen naar buiten mocht om boodschappen te doen
Al gauw ging alles dicht
Ook de kantoren
Het leger begon alle uitgangen en landsgrenzen te bewaken
Want er was niet genoeg plek voor iedereen in de ziekenhuizen
En mensen werden ziek
Maar de lente wist van niets en de scheuten bleven uitlopen
Het was 11 maart 2020 dat iedereen verplicht in quarantaine werd geplaatst
Opa’s en oma’s, families en ook jongeren
Toen werd het echt angstig
En alle dagen leken op elkaar
Maar de lente wist van niets en de rozen bloeiden opnieuw
Men herontdekte het genot om samen te eten
Om te schrijven en de verbeelding de vrije loop te laten
Om te lezen en je te laten meeslepen door de fantasie
Er waren er die een nieuwe taal leerden
die gingen studeren en opnieuw het laatste ontbrekende doctoraalexamen erbij pakten
die begrepen wat het is om echt met volle aandacht lief te hebben
die stopten met met het voor lief nemen van de onwetendheid
die het kantoor sloot en een eethuisje opende met slechts acht couverts
Die de verloofde verliet om de liefde voor zijn beste vriend van de daken te schreeuwen
Er waren er die dokter werden om eenieder te kunnen helpen die anderendaags nodig zou kunnen hebben
Het was het jaar waarin men het belang van een goede gezondheid inzag en van oprechte genegenheid
Het jaar waarin de wereld leek stil te staan
En waarin de economie te gronde ging
Maar de lente wist van niets en de bloemen maakten plaats voor vruchten
En toen kwam de dag van de bevrijding
We zaten voor de televisie en de premier vertelde live op alle media dat de noodtoestand ten einde was
En dat het virus had verloren
Dat alle Italianen samen hadden gewonnen
En toen gingen we de straat op
Met tranen in onze ogen
Zonder mondkapjes en handschoenen
onze buurman omhelzend
alsof het onze broer was
En dat was het moment dat de zomer aanbrak
omdat de lente het niet wist
en was doorgegaan om er te zijn
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente van niets wist
En iedereen leerde
Wat de kracht van het leven is
Bekijk ook de andere artikelen over het Corona-virus
Lees ook de ander artikelen over het Corona-virus met links naar de overzichten van besmettingen, groottes van de province etc.
