Susanne Kentie maakte haar debuut op de filmset van de Italiaanse film ‘Qui non si muore’. Ze deelde haar verhaal met Italie.nl voor de rubriek I nostri amici. Mooie aanleiding dus om fare il terzo grado a Susanne, haar de hemd van het lijf te vragen. Immers een Nederlander die in een slaperig Italiaanse dorpje woont en opeens op een grote Italiaanse filmset belandt, maak je niet elke dag mee. Hoe gaat het er aan toe, zo achter de schermen van een Italiaanse film?
Lees hoe Susanne haar acteerdebuut in de Italiaanse film 'Qui non si muore' beschrijft.
Susanne, hoe heb je het werken op een Italiaanse filmset ervaren? Jij bekijkt het door Nederlandse ogen namelijk….
“Ik wist niet dat er voor een paar seconden beeldmateriaal zó véél tijd in zou zitten. Elke scène wordt vanuit een ander perspectief gefilmd en dat betekent dat alles, maar dan ook alles, verplaatst moet worden. Ook wist ik niet dat buiten filmen voor de audio ontzettend lastig is. Er is veel tijd 'verloren' gegaan aan het wachten op vliegtuigen die naar Caselle Airport in Torino gaan, vogels die spontaan begonnen te zingen ‘s avonds, een man die dacht zijn heg te knippen met een automatische heggenschaar (en dan maar zoeken waar het geluid vandaan komt in de heuvels), de kerkklokken die elke 30 minuten luiden enzovoorts.”
Hoe ging eea in zijn werk, is het achter de schermen net zo spannend als we allemaal vermoeden, of is het juist relaxt?
“Spannend, relaxed? Nou eigenlijk een mix: spannend voor mij omdat het de eerste keer was dat ik zoiets deed, maar ook vooral heel gezellig. Ik heb bijvoorbeeld de actrice Barbara Baci leren kennen. Naast de opnames zijn we ook samen gaan wandelen. De mensen achter de schermen zoals assistenten van beeld & geluid of make up waren ook superaardig. Iedereen vroeg zich toch wel af hoe ik hier toch terecht ben gekomen, heel grappig vond ik dat. Naarmate de tijd verstreek werd iedereen moe en kreeg last van stressverschijnselen wat ten goede kwam van de apotheek van ons dorp die mijn man en ik bestieren. 🙂”
Wat heb je als minste ervaren?
“Wat ik niet relaxed vond was dat ik 10 minuten voordat ik 'in actie' moest komen pas de tekst kreeg in het Italiaans en ik die ter plekke moest vertalen naar het Engels. Ik had weinig of amper tijd om de tekst te leren. Het waren gelukkig elke keer maar een paar zinnen maar toch, ik kreeg hier de kriebels van! Ik had het graag ietsjes eerder gehoord of al op papier gehad zodat ik me kon voorbereiden.”
Hoe zat het met eten op de filmset?
“Ah, l’alimentazione…… ‘s Ochtends ging heel de filmploeg ontbijten bij de drie barretjes die ons dorp heeft. Dat is dus caffè e brioche. Elke dag bij een andere bar, dat wel. Zo roteerde de drukte want zo'n plaatselijke barretje staat dan ook meteen propvol.
Voor de lunch was een gedeelte van de school afgesloten. De proloco van Montiglio [VVV, red.] zorgde elke dag voor een uitgebreide lunch: antipasto, voorgerecht (pasta of rijst) hoofdgerecht en nagerecht. Die lunch duurde van ongeveer 13.00 tot 14.30 uur…. Ik heb twee keer deelgenomen aan de lunch en dat was een gezellige drukte. Iedereen zat aan lange tafels en natuurlijk mogen de pintoni di vino rosso locale, grote flessen rode wijn uit het dorp, niet ontbreken!”
"Bij het eten mogen mogen de pintoni di vino rosso locale niet ontbreken."
Ben je nu het filmen achter de rug is in een zwart gat gevallen?
“Zwart gat….nou dat valt gelukkig wel mee! Maar het is wel weer griezelig stil hier….en nu is het ook nog heel warm aan het worden, dus het hardlopen houd ik even voor gezien! Gelukkig is er in de buurt een zwembad om wat verkoeling te zoeken tijdens de pauze… Ik moet trouwens wel toegeven dat het lijkt alsof er wat meer toeristen zijn in het weekend zijn. Het schijnt dat Montiglio ook nog eens op een ANWB fietsroute ligt.”
Hoe was je rol en hoe was het werken met Italiaanse acteurs? Wijkt het af van je modellenwerk?
“Verschillend met modellenwerk, absoluut! Ik moest er heel erg aan wennen dat er zoveel mensen om mij heen stonden bij de opnamen. Vooral bij de close-ups in de avond, ik kreeg het er warm van! Maar ik heb mijn eigen mantra: ‘Sono solida, forte e stabile come una montagna’, ik sta met beide benen op de grond, ben sterk en stabiel als een berg. De opname ging in 1 keer goed.”
"Met beide benen op de grond."
En wat vinden je dorpsgenoten ervan dat ze een beroemdheid binnen hun dorpsgrenzen hebben wonen?
“'Beroemdheid' is wel een erg groot woord! De twee zussen van de pizzeria tegenover ons vinden het hartstikke leuk. Hun zoon heeft meegedaan als figurant en zo ook nog 30 andere dorpsbewoners van boven de 75 jaar! Dus met hen heb ik opeens wat nieuwe gespreksstof als ze bij ons in de apotheek komen! Mijn zoontje had heel trots tegen zijn Italiaanse juf op school gezegd dat zijn Nederlandse moeder een echte actrice was. Haha daar moest ik erg om lachen toen ik dat terug hoorde van haar bij het ophalen van de diploma's vandaag… (half juni!). Ja mijn kinderen hebben nu 3 maanden vakantie, help!”
"Mijn Nederlandse moeder is een echte actrice."
Tijdens de filmopnames
De bambini kijken muisstil naar de opname van actrice Barbara Baci
Tijdens de filmopname buiten, samen met haar 'collega-journalisten'
Gezellig eten met een deel van de filmcrew, waaronder de regisseur en zijn vrouw