Kijken of zien - Vervolg

Una storia del nostra amica Claudia Zanin

Loop ik vijftig jaar achter?

Je staat voor de etalage van Salvatore Ferragamo, ooit een arme Napolitaan, groot geworden dankzij de prachtige schoenen en tassen waarmee beroemdheden als Sofia Loren, Marilyn Monroe, Marlène Dietrich en Audrey Hepburn graag gezien werden. De schoenen in zijn etalage aan de Via Tornabuoni (waar anders...) zijn, zoals we in Den Bosch zeggen, ‘keiverschut'; dat is althans mijn mening als ik de hoge plateauzolen zie. Dalen we af naar het museum, dan smelt ik gewoon weg als ik de modellen zie die al 50 jaar oud zijn. Daarop zou ik wél willen lopen, hoewel die open sandaaltjes van 18 karaats goud niet bepaald binnen mijn budget vallen. Loop ik vijftig jaar achter met mijn ietwat klassieke, Italiaanse smaak die anderen misschien ‘keiverschut' noemen, of liep Salvatore Ferragamo gewoon vijftig jaar voor? Het antwoord doet er niet toe: het is genieten tussen de houten schoenmallen, handgeschreven bonnetjes en fotowand met celebrities.
Nu we het toch over ‘voor- of achterlopen' hebben: Michelangelo was met een deel van zijn beelden, de non finiti om precies te zijn, ook zijn tijd ver vooruit. Wat nu als gewoon of modern wordt beschouwd, deed hij al eeuwen geleden: het ruwe marmer dat de basis vormt van zijn beeldhouwwerk, waarin het beeldhouwwerk als het ware nog verscholen zit, maakt deel uit van het eindresultaat. Als gevolg daarvan wordt een beeld enorm spannend! Ik had me dat nooit zo gerealiseerd. Weer een kwestie van kijken of zien.

L'arte dell' artigianato

In Firenze wemelt het van artigianato, ambachtelijke producten. En dan te bedenken dat het slechts een fractie is van wat er voor de overstroming van de Arno aan botteghe, laboratori en negozi was. Talrijke kleine, bijzondere winkeltjes waar Firenze ook nu nog zeer bekend om is, hebben toen het loodje gelegd door het alles verzwelgende water.
Soms heb je tips van insiders nodig en de Casa dei Tessuti is er zo eentje. Aan de buitenzijde lijkt het een ouderwetse stoffenzaak waar de tijd heeft stilgestaan, maar niets is minder waar. Heel wat bekende ontwerpers halen er hun stoffen vandaan. Ook hier is het belangrijk om te kijken en je vooral ook te laten leiden door de eigenaren. Twee charmante, haast aristocratische broers die de pensioengerechtigde leeftijd al enige tijd achter zich hebben gelaten, kennen het vak als geen ander. Het zien (en voelen!) van een van pauwenveren gemaakte stof is impressionante.... Een jurk in deze stof zal voor weinigen op deze aardkloot zijn weggelegd. Of de stof waarin gouddraad is verwerkt, of die ene changeant voile die bij iedere plooival een andere, prachtige kleurschakering oplevert. Alba, aurora, iedere stof heeft een naam gekregen van de gebroeders Romoli. Vertrouw op hun advies. Enne... heren, een overhemd op maat kost je zo'n 40-50 euro.... exclusief stof wel te verstaan, maar wel uniek, passend bij jouw persoonlijkheid én natuurlijk op maat gemaakt! Het devies van de gebroeders Romoli: il tessuto è la seconda pelle!

Alleen in Firenze...

Finocchiona, de typische Florentijnse worst die steevast, met o.a. coppacollo en salame di cinghiale, deel uitmaakt van een antipasto-schotel mag je gewoonweg niet missen. De finocchiona heeft een overheersende venkelsmaak en zal zeker niet low-calory zijn, maar lekker is-t-ie wel. Hetzelfde geldt voor de Toscaanse bruschette. Laat je in een restaurant niet gek maken door de kaart: een antipasto en primo volstaan voor een doorsnee Hollandse maag. Ben je wel wat gewend, vraag dan bij Ristorante Dino om de Cinghiale all' aceto e cioccolato.... Everzwijn in een zoetzure saus van chocolade en azijn...

Natuurlijk kun je winkelen in de Via Tornabuoni waar alle topmerken zitten, maar veel leuker is het om te zwerven door de kleine straatjes die wemelen van de leuke, kleine, unieke winkeltjes. Antiek is er ook in overvloed... loop maar eens door de Quartiere Santo Spirito. Mensen komen vanuit de hele wereld hierheen op zoek naar het mooiste antiek. Florentijnen zelf zitten dichter bij het vuur en hebben zo hun adresjes waar antieke meubels worden ‘gepimpt'. Via de antiekhandelaren belanden deze stukken dan in Amerika waar ze tegen wereldbedragen van eigenaar wisselen. Of het nu kunst, kleding, of veel meer ander moois is, op iedere straathoek is iets fraais te zien. Maar vergeet vooral niet ook bij diverse negozi binnen te lopen. De biologische apotheek Officina Profumo Farmaceutica di Santa Maria Novella is daar een prachtig voorbeeld van: nog altijd in bedrijf en dat in een historische entourage. Met klanten zoals la regina Beatrice!

Firenze heeft één nadeel voor mij: alles is zo indrukwekkend dat ik bij terugkomst minstens anderhalve dag last had van opstartproblemen. Ze noemen het ook wel het Stendhal-syndroom. Je bent zó vol van alles wat je ziet, hoort, proeft.... Firenze is heel wat meer dan een paar stoffige, oude schilderijen. Firenze is als een ghiaccio galleggiante, ijsberg. Je ziet het topje, de rest, 9/10e, ligt goed verscholen. Heb je mazzel, dan krijg je meer te zien. Dus rest je slechts één ding: ritornarci, terugkeren!

Meer info: VVV Firenze het Italiaans Bureau voor toerisme voor divers foldermateriaal.