Biagio Antonacci - Un Bacio per tutti

In mijn "eeuwig durende" zoektocht naar nieuwe muziek kwam ik tijdens een najaarstrip naar de "eeuwige stad" Rome terecht in Ricordi Mediastore op de hoek van Via C. Battisti en Piazza Venezia. In het verschillende etages tellende pand wordt naast bladmuziek, muziekinstrumenten, video's en cd's, de kans geboden om enkele op dat moment best verkopende cd's te beluisteren via her en der beschikbare hoofdtelefoons. Een cd met een wat opvallend hoesje trok mijn aandacht: Een man midden in een veld met gele bloemen. De felle kleuren doen denken aan een schilderij van Van Gogh. De man bleek in dit geval zanger Biagio Antonacci te zijn. Voor mij op dat moment een absolute onbekende.

Na het opzetten van de hoofdtelefoon werd me snel duidelijk dat ik te maken had met een alles behalve standaard Italiaans popwerkje. En al zeker geen New Age, hetgeen het rust uitstralende hoesje zou kunnen suggereren. De zanger, uitgerust met een fijne, wat ruwe stem, verrast de luisteraar met een palet van 11 vrijwel even sterke, maar verschillend "gekleurde" nummers. En niet geheel toevallig wordt Van Gogh genoemd in de titelsong "Mi fai stare bene". Voor mij is Biagio Antonacci vanaf deze eerste kennismaking één van mijn favoriete Italiaanse artiesten.

Voor Biagio begon het allemaal in 1963, waar hij op 9 november in de directe omgeving van Milaan geboren wordt. Vrijwel tegelijk met zijn eerste woordjes Italiaans ontwikkelt zich zijn interesse voor muziek. Het duurt uiteindelijk tot 1989 voordat hij echter de kans krijgt zijn kwaliteiten op de plaat te zetten. Tot die tijd verdiende hij zijn pasta e vino als landmeter. Radiohit "Fiore" van zijn debuut-cd "Sono cose che capitano" biedt perspectief voor een vervolg. Dat komt er in 1991 met de cd "Adagio Biagio" waarvoor Eros Ramazzotti het nummer "Almeno Non Tradirmi Tu" schreef. De werkelijke doorbraak naar een groter publiek bereikt Biagio met de cd "Liberatemi", geproduceerd en gearrangeerd door Mauro Malavasi, die eerder met onder meer Luca Carboni en Lucio Dalla werkte. De cd komt tot stand rond het jaarlijks rondtrekkende muziekspektakel "Festivalbar". De cd gaat 150.000 keer over de toonbank en Biagio Antonacci is dan inmiddels een van de meest geliefde artiesten in Italia van het moment.

Na een optreden op het festival van San Remo (1993) wordt het succes van de samenwerking voortgezet en qua verkopen zelfs verdubbeld (300.000 exemplaren!) met de CD "Biagio Antonacci" uit 1994. Biagio heeft zich inmiddels ontwikkeld tot (mede)producer en componist en werkt samen met internationale muzikanten als onder meer Mel Gaynor (de toenmalige drummer van de Britse popgroep Simple Minds) op cd "Il Mucchio"(1996).

De definitieve doorbraak volgt in de lente van 1998 met de cd "Mi fai stare bene". Volledig zelf geproduceerd, met uiteindelijk 4 top 10 singles en eind 1998 uitgeroepen tot cd van dat jaar waarin hij gedurende 6 weken op de 1e plaats staat. Bovendien wordt Biagio Antonacci uitgeroepen tot artiest van het jaar.

Ondanks een poging ook internationaal door te breken (de cd wordt in 40 landen ter wereld uitgebracht) blijft de wereldfaam van Biagio "beperkt" tot Italia, hetgeen hem er echter absoluut niet van weerhoudt door te gaan op de ingeslagen weg. "Tra le mie canzoni" (2000) is een verzameling van zijn beste songs van het afgelopen decennium, inclusief een aantal live uitvoeringen en opnieuw opgenomen of gearrangeerde nummers. Ook staan er enkele geheel nieuwe nummers op. De cd "9/Nov/2001" wordt op 9 november 2001 (!) "geboren". Een sterk album, genoemd naar Biagio's geboortedag en opgedragen aan zijn zoontje. Binnen 5 maanden vliegen er 400.000 exemplaren de winkels uit.

Tussen zijn tot dan toe laatste cd en nu heeft Biagio alles behalve stil gezeten. Naast zijn 2e passie voetbal en wat touren door Italia, heeft hij in een rol achter (en soms vóór) de schermen een drukke tijd. Voor zangeres Laura Pausini schrijft hij het nummer "Tra te e il mare" met wie hij als gast meedoet op haar live-DVD die inmiddels ook in Nederland verkrijgbaar is. Als producer en songwriter helpt hij de carriere van de Italiaanse zangeres Syria lanceren. Ook is hij te zien en horen bij de 2001-editie van het jaarlijkse Pavarotti and Friends concert, waarop hij met de legendarische tenor de hit "Se é vero che ci sei" zingt van de cd "Il Mucchio". Begin 2003 brengt Biagio een cd uit met Spaanstalige uitvoeringen van oude nummers, voor de Spaanse en Zuid-Amerikaanse markt.

Ook 2004 belooft een druk jaar te worden. In februari is de nieuwe single "Non ci facciamo compagnia" uitgekomen afkomstig van de cd "Convivendo" die op 19 maart 2004 is uitgebracht. De cd is onderdeel van een experiment van de platenmaatschappij tégen muziekpiraterij en komt in 2 delen uit. De cd's (met slechts 8 tracks elk) worden namelijk tegen een gereduceerde prijs van ca. 11 euro verkocht. Het 2e deel komt tegen het einde van het jaar uit.

De muziek van Biagio Antonacci bestaat uit stevige pop-/rocknummers die hij afwisselt met uit het hart afkomstige, rustigere nummers. Zijn stem moet het niet hebben van zuiverheid, maar het wat rauwe geluid garandeert dat het gevoel dat hij in zijn nummers legt, des te beter overkomt bij de luisteraar. Als kennismaking is de verzamel CD "Tra le mie canzoni" (2000) een aanrader. Voor minder voorzichtige muziekliefhebbers zal de eventuele aanschaf van "Mi fai stare bene" (1998) absoluut niet op een teleurstelling uitlopen.

Een e-mailtje aan Biagio naar info@antonacci.it met een persoonlijk blijk van waardering en een groet uit Nederland, leverde me als antwoord "un bacio per tutti" van "B." op. Bij deze!

Bron: De officiële website van Antonacci; (krijg een idee / indruk van zijn muziek en zijn stijl, bezoek dan zijn site.)