Alfa Romeo - deel 2

De Honda, dat liet zich raden na de kennismaking met de Alfa Spider, bleef niet lang deel uitmaken van mijn stal. Toch kwam het einde nog heel abrupt en onverwacht. Ik kreeg namelijk last van mijn rug. De voorgevormde kuipstoelen waren aangemeten op Aziaten. En die zijn toch een stukje kleiner dan mijn persoontje. De één meter negenentachtig haal ik wel. Dus kreeg ik heel voorspelbaar: rugklachten. Dat meldde ik op de Auto-Rai in Amsterdam. Ik bezoek die beurs bijna traditioneel. Vooral om in auto's te zitten. Die zit is het belangrijkste. Rijden doen ze allemaal wel tegenwoordig.

De verkoper van Honda had vele mogelijkheden om mij bevredigend antwoord te geven, toen ik hem deelgenoot maakte van mijn pijnlijke ervaring. Maar het antwoord dat hij gaf, was precies het verkeerde. Toch knap. "Dan koopt u toch een andere auto!" Dat deed ik dan ook ter plekke. Na 10 Honda's (!) stapte ik naar de aangrenzende stand van de Alfa Romeo. Dacht ik eerst nog dat een echte Alfa mijn begroting te boven zou gaan, daar werd mij duidelijk, dat mijn Honda aardig tegen de prijs aanleunde van een Alfa. En wat voor een Alfa! Een Alfa Romeo Giulia 1600. Met zeer fraaie lichtmetalen velgen en twee T-shirts met het fraaie Alfa Romeo-logo. Er was één beperking. Omdat ik de auto snel moest hebben - ik reed toen jaarlijks 100.000 kilometer of meer - bleef er weinig te kiezen over wat de kleur betrof. Mijn Giulia was wit

En een echte Italiaanse. Een schoonheid vol temperament en met onvoorspelbare kuren. Maar liefde maakt blind. Je koopt een auto, je houdt van een Alfa. Zeker zo'n echte als de Giulia. Trots als een pauw reden mijn vrouw en ik de avond na de aflevering, met onze verovering naar mijn broer in Utrecht. Hij was stinkend jaloers. Echter op de terugweg, ging het al fout. We kwamen middenin de nacht langs de weg te staan. De wegenwachter die ons hielp, was dolgelukkig. "Alles is nog zo schoon!" Het euvel was na lang zoeken verholpen. Dankzij de afsluitbare Saab-tankdop, was er vacuüm gezogen. "Goed dat u hem direct langs de kant heeft gezet, anders had er veel schade kunnen ontstaan. U moet nog wel even naar de garage. Om de motor weer precies te laten afstellen. Een Alfa luistert nogal nauw. En u moet even laten kijken naar een zendertje. Dat lekt olie".

Zo'n goede raad sla ik niet in de wind. Op naar de garage. De volgende morgen uiteraard. Toen ik 's avonds opbelde of mijn auto klaar stond, kreeg ik te horen dat, dat lekke zendertje een scheurtje in het motorblok was. De motor, die nog geen 500 kilometer gedraaid had, moest worden vervangen. Garantie vanzelfsprekend! Alleen: we zouden de volgende dag op vakantie naar Italië gaan.

Lees ook het begin van dit avontuur met de Alfa Romeo in deel een.