‘Lullig kunstwerk’ in Venetië
Op 18 mei 2020, de dag van de versoepelingen van de eerste lockdown van Italië, doemt op het Piazza San Marco een marmeren beeld op van een fallus. Zonder enige uitleg. Het een meter hoge en 200 kilo wegende gevaarte prijkt nog geen twaalf minuten op het Venetiaanse plein als zeven agenten het confisqueren.
Het verhaal met bijbehorend beeld gaat viral op social media en tv. Wie het beeld heeft neergezet en waarom, is de grote vraag. De snelle inbeslagname verhindert dat de verfijnde detaillering en talrijke details worden ontbloot.
Het is gissen naar de betekenis; het wordt weggezet als aanstootgevende, platte stunt. Het beeld heeft de bedoeling om een reactie op te roepen, maar sensatie is slechts een slap aftreksel van het punt dat de kunstenaar wil maken, zo blijkt als we hem later spreken. Een kwelling dus omdat hij er wel degelijk een bedoeling mee heeft. Hij voelt zich dan ook genoodzaakt om uit de schaduw te stappen en opheldering te geven. Maar wél nog steeds anoniem.
Letterlijk en figuurlijk dubbelzinnig
De diverse kreten in onuitwisbare, zwarte viltstift op de gemarmerde witte steen lijken op het eerste oog louter seksuele zinspelingen. Maar er zit meer onder. De kreten blijken een verwijzing naar de lelijke graffiti die heel wat eeuwenoude muren van de Dogenstad ontsieren. De kreten zijn weliswaar dubbelzinnig, maar hebben wel degelijk een onderliggende betekenis, aldus de kunstenaar.
“Vanaf het moment dat Venetië leegliep, kwam er het bewustzijn dat we zelf debet zijn aan de teloorgang van de stad. In plaats van hashtags te gebruiken als #alleskomtgoed en #blijfthuis, doen we er beter aan om te kijken naar wat de werkelijke problematiek is en hoe daar het beste mee om te gaan.“
Prostituzione
De kreet ‘prostituzione’ staat voor het prachtige Venetië dat gebukt gaat onder het toerisme. Eerst doordat het werd overspoeld door toeristen, en vervolgens juist door het wegblijven van diezelfde toeristen. “Is de Coronacrisis voorbij, wordt het nooit meer als eerst,” zo is de stellige overtuiging van de kunstenaar.
‘Sfinia ma co voja'
Ook de overige kreten wijzen op de vercommercialisering en daarmee teloorgang van de stad. Kreten met een knipoog. ‘Svodai’, dialect voor ‘leeg gegoten/geleegd’. ‘Riemersa’, weer opgestaan/herrezen. ‘Sfinia ma co voja’, een Venetiaanse uitspraak voor ‘uitgeput maar toch zin om weer opnieuw te beginnen’. De kunstenaar licht het toe: “Je kunt de spreuken op tal van manieren uitleggen. Het kunstwerk is een uitnodiging en aansporing om te volharden, stug door te gaan en weer opnieuw te beginnen.”
La sentenza
Een van de testikels vermeldt ‘la sentenza’, het vonnis. Het is een verwijzing naar de plek waar het beeld is geplaatst: voor het balkon waar vroeger de Doge verscheen, precies daar waar de verdachten hun veroordeling moesten afwachten voordat ze werden weggevoerd.
Het kunstwerk blijkt hetzelfde lot beschoren. De terechtstelling duurde nog geen twaalf minuten. “Maar,” zo laat de kunstenaar weten, “er zit nog wat in het verschiet...” Achter de schermen broedt hij op een nieuwe lancering voor groot publiek.
Mondmasker
Het mondmasker dat het fier staande beeld bedekt, lijkt op zijn plek te worden gehouden door staalkabels die zich pijnlijk in de huid snoeren. Het mondmasker staat symbool voor de door het Coronavirus opgelegde beperkingen, de onderling te houden afstand, de angst voor de nabije toekomst, kortom de angst om te leven. De hashtags op het mondmasker: #Ciapaipaebae en #grabbedbytheballs spreken voor zich.
#Ciapaipaebae
Bij navraag antwoordt de kunstenaar dat #Ciapaipaebae Venetiaans is voor het Italiaanse ‘presi per le palle’, oftewel ‘grabbed by the balls’. De kunstenaar voelt zich in zijn kruis getast door de huidige economische situatie. De hashtag is bedoeld als een soort oerkreet, noem het wakeupcall, vanuit Venetië aan de rest van de wereld. Met als doel bewustwording over hoe een enkel probleem in korte tijd de hele wereld in chaos stort. “Om te onthouden en niet te vergeten. Om te onthouden en niet in herhaling te vallen.”
Anonimiteit
De keuze voor anonimiteit is doelbewust. “Door mijn anonimiteit gaat het juist om de beelden. En ook al willen we er niet aan, de beelden herinneren ons aan en confronteren ons met de dagelijkse realiteit. We leven in een historisch tijdperk, waar het dagelijks leven op z’n kop is gezet, niet alleen door Covid-19, maar ook door het broeikaseffect. Kunst die ons hier bewust van maakt, helpt om weer op te krabbelen.”
Doordat de kunstenaar een aantal jaren in Venetië woonde en werkte, kent hij de stad op z’n duimpje. Alleen zo weet hij in mei het beeld op z’n plek te zetten en weg te sneaken voordat luttele minuten later de lokale politie arriveert.
Wie zich Venetië voor de geest haalt, realiseert zich dat het geen sinecure is om een 200 kilo zwaar beeld door de stad te zeulen; de stad wemelt van niveauverschillen, steile bruggen die moeten worden gepasseerd etc. De kunstenaar gaat in mei, mede dankzij een goede voorbereiding, ongehinderd zijn gang. Getooid in een Venetiaans kostuum mét masker blijft zijn identiteit in nevelen gehuld.
Marmer van Carrara
Dat de kunstenaar een punt wil maken, is inmiddels wel duidelijk. “Ik kies bewust voor het tijdloze marmer van Carrara. Het karakteristieke marmer wordt al eeuwenlang gebruikt in de beeldhouwkunst door de grootste kunstenaars allertijden. Ook Michelangelo werkte met dit witte marmer. Het gekozen materiaal maakt kunst onvergankelijk; ook in de komende eeuwen blijft de herinnering aan 2020 op deze manier springlevend. 2020, Het jaar dat we allen het mes op de keel kregen.”
Wat de toekomst gaat brengen, dat durft de kunstenaar niet te zeggen. “Ik heb geen sfera magica, glazen bol. Maar in beide gevallen hebben de beelden iets in gang gezet. Ze doen dat nog steeds en zullen dat blijven doen bij degene die de beelden wil begrijpen en interpreteren.” Hemzelf geeft het in elk geval een onbetaalbare voldoening om zijn boodschap zo de wereld in te brengen.
Lees meer
- 'the prison'#Ciapaipaebae
- Soldato Anticovid #Ciapaipalcoeo