Lucio Battisti

De bekendheid

Il grande Lucio Battisti: Liefhebbers van Italiaanse muziek kunnen niet om hem heen. Met zijn grote successen heeft Battisti geschiedenis weten te schrijven en zijn pop/rockachtige nummers hebben een belangrijke rol gespeeld in de Italiaanse muziekindustrie. Grote Italiaanse sterren staan in de rij om een nummer van hem te mogen ‘coveren' en hem daarmee de laatste eer te bewijzen. In juni 2006 kwam een speciale cd uit waarop grote artiesten als Nek, Cesare Cremonini, Irene Grandi, Raf en Ligabue te horen zijn met nummers van de populaire zanger. Battisti is niet meer, maar zijn muziek leeft des te meer.

I primi anni

Lucio Battisti werd geboren op 5 maart 1943 in Poggio Bustone, een klein plaatsje in de bergen in de provincie van Rieti, regione Lazio. Al op jonge leeftijd raakt Lucio in de ban van het gitaarspelen en zo groeit langzaam de passie voor muziek.

In 1964 wordt hij gitarist van de band I Campioni. Lucio blijkt echter niet een persoon voor een band te zijn en na twee jaar besluit hij ermee te stoppen. Hij presenteert zich bij de platenmaatschappij CgD in Milano waar hij Giulio Rapetti (als artiest bekend onder de naam Mogol) kent. Deze is op dat moment leidinggevende van de platenmaatschappij en net doorgebroken als tekstschrijver.

Tussen Lucio en Giulio ontstaat een samenwerking waaruit het nummer Per Una Lira - Dolce di giorno voortkomt. Daarna volgen er nog vele andere nummers waaronder het beroemde 29 settembre.

Nel sessantanove

In 1969 neemt Battisti deel aan het festival van Sanremo met het nummer Un' avventura. Later dat jaar wint hij met het nummer Acqua azzurra, acqua chiara Festivalbar, een televisiespektakel waarin verschillende artiesten optreden. Daarnaast is Battisti ook druk bezig als liedjesschrijver voor andere artiesten. 1969 Is ook het jaar waarin zijn eerste echte album verschijnt, getiteld Lucio Battisti. Hij bleef daarmee negen weken lang op nummer 1 in de hitlijsten staan.

Gli anni settanta

De jaren '70 zijn voor Battisti zeer succesvol. De albums Emozioni, Amore e non amore, Umanamente uomo: il sogno en Io tu noi tutti scoren stuk voor stuk hoog in de hitlijsten. Met het nummer Fiori rosa, fiori di pesco wint Lucio in 1970 wederom Festivalbar.

In 1973 bereikt het succes van Battisti zijn hoogtepunt. Zijn twee albums die dat jaar verschijnen, Il mio canto libero en il nostro caro angelo, zijn in Italia de twee best verkochte albums van dat jaar. Na een reis met Mogol in Zuid-Amerika, wordt het album Anima Latina opgenomen maar een echte hit wordt het niet. Na dit tegenvallende succes komt Battisti in 1976 met het album La batteria, il contrabbasso, ecc. waarvan de single Ancora tu weer een enorm succes wordt. Het publiek is gechoqueerd als Battisti in dat jaar aankondigt te trouwen en daarmee direct aangeeft nooit meer concerten te willen geven.

Ook al is 1978 geen goed jaar voor de Italiaanse muziekindustrie, Battisti krijgt het toch voor elkaar het album Una donna per amico tot een succes te maken; het wordt het meeste verkochte album dat voort is gekomen uit de samenwerking Battisti-Mogol: meer dan een miljoen platen gingen ervan over de toonbank. De gelijknamige single blijft 13 weken op nummer 1 staan.

Gli anni ottanta

In 1980 begint de relatie tussen Battisti en Mogol te wankelen. In deze periode brengt Battisti zijn tijd het liefst door in ‘zijn' Roma, terwijl Mogol in Milano verblijft. Vanuit Roma stuurt Battisti zijn teksten op naar Mogol die deze weer aanpast. Dit heeft zijn gevolgen op de uiteindelijke teksten: de magie lijkt op deze manier te zijn verdwenen, de emoties komen niet meer zo goed tot uiting als voorheen, toen Battisti en Mogol nog nauw met elkaar samenwerkten.

Datzelfde jaar komt uiteindelijk het laatste album uit waarop hij samenwerkte met Mogol, Una giornata uggiosa. De gelijknamige single, tevens de laatste single waarin Lucio Battisti zelf de akoestische gitaar bespeelt, wordt een grote flop. Het nummer haalt de nummer 1 positie in de hitlijsten niet, iets wat bij singles van Battisti zelden voorgekomen is. Ook het album kan niet tippen aan zijn vorige werken.

Dopo Mogol

Na het uitgebleven succes van het laatste album, besluit Lucio voorgoed met Mogol te breken. Na deze breuk komt Battisti met het album E già, waarvan zijn vrouw Grazia Letizia Veronese de teksten heeft geschreven. Ook dit keer blijft het succes uit.

Na vier jaar van stilte, gaat Battisti samen werken met Pasquale Panella, een dichter die al ervaring heeft als tekstschrijver. In 1986 verschijnt het album Don Giovanni, dat goed wordt ontvangen maar niet te vergelijken is met de vorige werken van Battisti. Het komt uiteindelijk op de derde plaats van best verkochte albums van dat jaar.

De zanger besluit om vanaf nu alleen iedere twee jaar een nieuw album uit te brengen. In 1988 komt dan het album L'apparenza uit, maar wordt veel minder goed verkocht dan zijn vorige album. Lucio is bezig om een totaal andere muzikale weg in te slaan die het meest in de buurt komt van techno-muziek.

Gli anni novanta

De albums die uitkwamen in de jaren '90 werden door het publiek niet echt goed ontvangen. Geen van deze albums wist een nummer 1 notering te bereiken, wat dus bevestigde dat zijn zoektocht naar een nieuwe muziekstijl niet goed door het publiek werd begrepen. Volgens critici zijn deze flops te wijten aan de filosofische teksten van Panella.

Battisti trekt zich terug uit de publiciteit en na een lang ziektebed overlijdt hij op 9 september 1998 op 55-jarige leeftijd. Met het overlijden van Battisti verliest Italia een van de grootste artiesten allertijden. Slechts twintig mensen mogen de begrafenis van de zanger bijwonen in Molteno, een plaats vlakbij Milano, waar de zanger een huis had. Aanwezig was onder andere de man die medeverantwoordelijk was voor het grote succes van Lucio: Mogol.

Met zijn vele successen en prachtige albums is Battisti nog lang niet vergeten en streven Italiaanse zangers van tegenwoordig ernaar ooit net zo succesvol te worden als Il grande Battisti.