Una storia del nostra amica Marlene BoshouwersOngetwijfeld kun je in Nederland ook foto’s maken van mensen die op de gekste plaatsen en onder de meest vreemde omstandigheden met een mobieltje aan hun oor geplakt zitten. En ook dan zijn de meest absurde, weliswaar eenzijdige gesprekken te volgen. Een variatie op het spreekwoord van het gras dat bij de buurman altijd groener is zou kunnen slaan op het feit dat ik in Italië wel foto’s van deze situaties maak en in Nederland niet. Ik voel me af en toe net een “paparazza”, hoewel ik niet van alle rare toestanden een foto durf te maken.
Die Italiaanse telefoongesprekken om me heen zijn ook nuttig: ik steek alledaagse uitdrukkingen op die ik goed kan gebruiken of ik merk dat ik klemtonen wel eens verkeerd toepas. Vaak betrap ik mezelf erop dat als ergens een telefoontje begint te rinkelen ik de neiging heb om meteen “Pronto” te roepen of “Dimmi” (ja, zeg ’t me maar…!).
Rook- en foonpauze
Hij heeft het uitgemaakt, per SMS...!
Butta la chiave… ik sta voor de deur..!
Komt er vandaag nog een trein of niet...?
Pronto...sì...sì tesoro... zet het water voor de pasta maar vast op, ik ben bijna klaar...
Een telefoontje naar de ACI, de Italiaanse Wegenwacht
Scusi, dimmi, waar is de eindstreep van het parcours...?
Allora, cretino, wegwezen, dit is een paardenrace en geen ezelrace...!
Cara amica, dank voor de bloemen uit Holland!
Attendeer anderen gerust met een link op deze pagina, maar onthoud dat kopiëren van de inhoud niet is toegestaan!