
Dag in dag uit komen mensen uit alle windstreken naar Venetië om zich daar tegoed te doen aan de sfeer en de kunstschatten van de stad. Sommigen wagen ook de oversteek met een traghetto naar een van de eilandjes die in de lagune op hun komst liggen te wachten. Eilandjes waar het verleden gevangen is om toeristen de illusie te geven dat ze even deel uitmaken van de vergane glorie. De eilandbewoners overladen je dan ook meteen met oude ambachten en tradities. Zo kan je op Murano gratis naar een glasblaas'show': behendig blazen de glasblazers een glazen paardje, het ultieme souvenir.
Nog wat verder in de lagune ligt Burano en Burano heeft ontegenzeggelijk iets aparts. Toen ik voor het eerst de traghetto afstapte en voet aan wal zette viel ik meteen voor de kleuren. Want Burano mag dan wel niet uitblinken in een hoeveelheid grote kunstschatten, het eiland op zich is eigenlijk al een schilderij 'all'aria aperta'. Hier geen Italiaanse kooplui die je hun glazen souvenirs proberen te slijten; nee, op Burano kan je nog redelijk rustig ronddwalen (redelijk, want ook hier toont men je graag een oud ambacht, namelijk kantklossen, maar daarover later meer).
De kleuren, daar viel ik voor. De huizen op dit eilandje zijn in verschillende kleuren geverfd. Ik heb eens gehoord dat dit een hele logische reden heeft: vissers konden op die manier makkelijk hun huis terugvinden als ze na een nacht vissen in het donker weer thuiskwamen. Of dit nu waar is of niet, die kleurige huizen hebben in ieder geval door de jaren heen ook op schilders en fotografen een grote aantrekkingskracht uitgeoefend (en op reclamemensen, want er is op Burano ook nog een reclamespotje opgenomen met Frank Govers voor een bekend wasmiddel). Burano heeft zelfs een eigen 'school' voortgebracht: heel verrassend de school van Burano genoemd met schilders als Gino Rossi, Umberto Moggioli en Pio Semeghi. Begin 20ste eeuw probeerden deze impressionisten het licht, de kleuren en de rust van Burano te vangen in hun schilderijen. Burano heeft dus kennelijk iets aparts.
Maar er is meer dan de kleurige huizen. Zoals Murano beroemd is vanwege haar glas, zo is Burano bekend door kant. Een legende verhaalt over een visser die zijn verloofde moest achterlaten om een verre reis te maken. Zijn schip bracht hem op een plek waar sirenen woonden. Al zijn maten wierpen zich in zee onder invloed van het gezang van de sirenen, behalve onze visser. Hij kon door zijn liefde voor zijn verloofde de sirenen weerstaan. Hierdoor was de koningin van de sirenen zo getroffen dat zij van het schuim van de zee een prachtige bruidssluier maakte. Ze gaf deze aan de visser en liet hem naar huis gaan. Het verhaal gaat dat vanaf dat moment alle meisjes van het eiland met naald en draad deze sluier proberen na te maken. Een charmant verhaal en reden te meer om eens een bezoekje te brengen aan dit eiland in de lagune.
Tip: Neem genoeg fotorolletjes mee en probeer net als de impressionisten de kleuren en het licht te vangen! Want: che colori!
Wonen & Werken in Italië
- Diploma’s
- Sollicitatie en CV
- Belastingen en verzekeringen in Italië
- Termen en instanties in Italië
- Vinden van woon-ruimte in Italië
- Werk of vakantiewerk zoeken in Italië
- 1 mei: Dag van de arbeid – waarom zijn winkels dicht?
- Italiaans leren
- Ervaringen met het wonen en werken in Italia van i nostri amici