Met de Vespa naar Italië

Waarom sluimert er bij mij nog altijd een goed gevoel bij het zien van Italiaanse zaken? Het is in mijn jeugd begonnen...

Mijn vader was ooit directeur van de bedrijfsschool van de Nederlandse Dok- en Scheepsbouw Maatschappij in Amsterdam. Daar werkten ooit 6000 mensen waaronder ook 250 Italianen. Die school ging in de jaren vijftig op werkweek naar een vakantiekamp in Dalfsen. Dit kamp was eigendom van de familie Kamp en deze familie besloot eind jaren vijftig te verhuizen naar Camparosso (Imperia) om aldaar een vakantiepark 'Villaggio Turistico Tubanto' te beginnen.

Avontuurlijke vakanties in Camporosso

Na jaren van avontuurlijke vakanties op de Vespa, op de Vespa met zijspan, in de Fiat 500 en een jaar later een Fiat 600 besloten mijn ouders het er op te wagen in Camporosso hun vakantie door te brengen. Dat resulteerde erin dat het avontuur werd ingeruild voor 25 jaar achtereen vakantie in Camporosso waarbij de laatste 15 jaar de reis in diverse Alfa Sud's werd gemaakt. De laatste was een prachtige rode Quadrifoglio...

Medaille van de burgemeester

Met het overlijden van mijn vader in 1985 kwam er aan deze traditie een triest einde en mijn moeder heeft nooit de zin en de moed gehad er nog eens naar toe te gaan. Vanwege 25 jaar trouw bezoek heeft mijn vader, die in de loop der tijd redelijk Italiaans had geleerd, een medaille ontvangen uit handen van de burgemeester van Camporosso.

Strada degli olandesi

Onlangs kwam "Villagio Turistico Tubanto" voor mij nog even in beeld in het tv-programma Memories. Zo te zien is het lichtelijk in verval geraakt en niet meer echt een vakantie-oord voor Nederlanders. Ooit was het een populaire vakantiebestemming voor menigeen. Dat gold ook voor het vakantiepark 'Monterosso' (van een familie Leever) dat aan dezelfde weg lag. De populariteit heeft er zelfs toe geleid dat de weg naar de parken officieel nu 'Strada degli Olandesi' heet.

Zelf ben ik ook een aantal malen mee geweest en na verkering te hebben gekregen met mijn huidige echtgenote, is ook die mee geweest. Wij hebben nog altijd goede herinneringen aan deze tijd en verbazen ons er nog altijd over dat wij het toen heel gewoon vonden de hele reis achterin een Hillma Imp tussen allerlei bagage te moeten doorstaan.

In de zijspan naar Italië

Nu terug naar de Vespa waar dit hele verhaal mee begon. Ik heb van vermoedelijk 1957 een aantal foto's gevonden. Het jaar ervoor was ik al met mijn ouders zittend op een extra stoeltje (tussen stuur en zadel op de middenstrook gemonteerd) naar Oostenrijk geweest.

Ik vermoed dat met de komst van het zijspan, waarin ik te zien ben, er ook meer bagage mee kon en dus ook een fototoestel. Fotograferen was toen natuurlijk nog een heel ander verhaal als nu maar ik hoop dat je toch mee plezier kan beleven aan de avonturen van de familie de Kreek in Oostenrijk.

Opmerkelijk is onder andere de foto op de Flexen pas. Via Google Earth heb ik foto's achterhaald, die laten zien dat het dak over de weg er bijna net zo uitziet als toen. Ook het kruispunt linksaf naar Lech (Arlberg pas) is er nog altijd, alleen staat er nu een soort cafeetje bij het kruispunt.