Italië in beeld

Una storia del nostra amica Noortje Peverelli

Woordenkunstelaar

Italië zal zijn klassiekers nooit verloochenen. Op de muur van deze Feltrinelli (Largo Torre Argentina, Rome) prijkt dan ook trots een uitspraak van Cicero: "Een kamer zonder boek is als een lichaam zonder ziel." De persoon afgebeeld rechts onder de tekst, Italië's bekendste woordenkunstelaar, Dante Alighieri (1265-1321) zal dit zeker hebben beaamd. Maar geldt dit ook voor de manspersoon linksonder de tekst, de Amerikaanse rapper luisterend naar de artiestennaam Eminem? Wat het antwoord ook is, door deze twee artiesten naast elkaar te plaatsen worden ‘hoge en lage cultuur' bij elkaar gebracht, iets wat Italië steeds meer toelaat. Zo te zien aan zijn norse gezichtsuitdrukking moet singor Alighieri alleen nog even wennen aan deze nieuwe aanpak.

Pei, pelle, collei...

pane pei poveri

Nu een klassieker voor de taalliefhebbers onder ons: in de Santa Maria in Trastevere, onder een beeld van San Antonio, viel mijn oog op deze gleuf, maar vooral op de tekst. Het betekent: ‘brood voor de armen'. Het bijzondere echter is het woord pei, ‘voor de', in hedendaags Italiaans per i, dus twee losse woorden. Op deze manier werden meer voorzetsels aan lidwoorden geplakt: pelle (per le), collei (con lei). Tegenwoordig is hiervan enkel nog de vorm col gangbaar.

Itaenglish

Dit lijkt op het eerste gezicht een gewoon bord voor een restaurant. Dat is het ook, maar het Engels rammelt van alle kanten. Het is echt een soort van Englianio of Itaenglish: ‘menù tourist': de woordvolgorde van het Italiaans, met Engelse woorden. ‘menù turistico' + 'tourist menu' = ‘menù tourist'. Zoiets als het Engelse ‘schoolbus', wat in het Italiaans ‘scuola bus' is geworden, dus met behoud van de Engelse woordvolgorde. Zo ook: caffè + coffee = coffè. (Verderop staat dan weer wel ‘coffee'.) En ach, ‘sauce' klinkt toch eigenlijk ook als ‘souce'. En die extra e bij ‘scaloppes' is hem of haar ook vergeven. Frappanter vind ik eigenlijk ‘cappucino'. Misschien is degene die dit opschreef gewoon dyslecties, en kunnen we hier dus niet uit concluderen dat Italianen nog steeds geen goed Engels spreken. Comunque, can't blame the guy/women for trying...

Monsterlijke mode

Italië, het land van de mode. Nou, daar ben ik het gewoon niet mee eens! Ik doe graag aan windowshopping in de Via Condotti (De PC van Rome), maar kijk met minder bewondering naar de kloffies van de Italiaanse voorbijgangers, vooral de jongeren. Dit plaatje bevindt zich op een rugtas van het merk Seven, net als Invicta een fabrikant van monsterlijke rugzakken, grote plastic uitziende 'dozen', die meer de Italiaan lijken te dragen als andersom. De decoratie die ik spotte op de Seven van een Italiaanse vriend, vond ik niet alleen lelijk, maar ook nog eens doodeng! (Scusa Fortunato!) Voordeel: je kan in Nederland indruk maken op je vrienden door op die manier menig Italiaan van verre te herkennen, zonder je geheim te onthullen natuurlijk...