Francesco Renga: San Remo winnaar 2005

Una storia del nostra amico Ron de Haas

Een belangrijk onderdeel van mijn vakanties in Italia is het ontdekken van "nieuwe" muziek. Het luisteren naar plaatselijke radiostations in de auto, het kijken naar de verschillende Italiaanse muziekzenders op tv op de hotelkamer of gewoon vragen als ik ergens (waar dan ook) iets leuks hoor.

De jaarlijks verschijnende rode en blauwe dubbel CD's van het muziekcircus Festivalbar spelen daar zeker een rol in: 2 dubbel cd's die jaarlijks de Italiaanse muziekzomer samenvatten met nationale en internationale hits. Daartussen zitten altijd nét die geinige Italiaanse nummers die je steeds op de radio of in winkels hebt gehoord. En zo af en toe zit er weer zo'n artiest tussen die bij je blijft hangen en waarvan je meer wilt horen. Francesco Renga is er één van, en inmiddels is het me duidelijk dat ik allerminst de enige fan ben.

Van schoolbandje tot het festival van San Remo

Door Moeder Natuur voorzien van een krachtige, warme stem en een leuke kop, richt de net 15-jarige Francesco Renga in 1983 de band Modus Vivendi op. Met deze band doet hij mee aan Deskomusic, een wedstrijd voor middelbare schoolbandjes uit de omgeving van Brescia. Voor deze wedstrijd is ook de band Precious Time ingeschreven bij wie Renga zich aansluit. Het jaar erop wint deze band met Renga als zanger de 2e editie van de wedstrijd. Het is het begin van Francesco's carrière als professioneel muzikant.

Precious Time wordt omgedoopt tot Timoria en begint aan een avontuur dat 13 jaar zou duren. Zijn ervaringen met de groep in die periode leggen voor Francesco een belangrijke basis, niet alleen artistiek gezien (de stem van Renga wordt rijper en krijgt door z'n specifieke timbre een uniek geluid) maar ook als persoonlijkheid.

Met de groep geeft Francesco honderden concerten in heel Europa en neemt hij 7 albums op. De trouwe schare fans en inmiddels ook de muziekcritici schatten de groep op waarde: In 1991 ontvangt de groep de Premio della Critica (kritiekprijs) op het festival van San Remo met het nummer L'uomo che ride.

Francesco Renga alleen naar de top

Midden jaren ‘90 begint Francesco Renga zich langzamerhand ongemakkelijk te voelen bij de beperkingen die zijn rol als zanger in een groep met zich meebrengt. Daarnaast botst hij persoonlijk en artistiek regelmatig met gitarist en songwriter Omar Pedrini, ingegeven door de behoefte om artistiek te experimenteren en om zijn eigen aanleg als songwriter de ruimte te geven.

Renga verlaat de band uiteindelijk in 1998, hetgeen niet makkelijk blijkt na zo'n tijd bij elkaar geweest te zijn. Hij trekt zich behoorlijk wat maanden terug uit het bestaan in de schijnwerpers en beraadt zich op zijn nieuw ingeslagen weg.

Begin 2000 maakt Francesco Renga uiteindelijk zijn solodebuut met een album dat simpelweg zijn naam als titel draagt en waarop hij zowel songwriter als zanger is. Op het album staat een aantal sterke nummers (Affogo Baby, Splendido en Ancora di Lei) maar het laat nog niet alle mogelijkheden van de hoofdrolspeler horen. Dat moment breekt aan bij zijn deelname aan het San Remo festival in 2001. Met zijn nummer Raccontami, leert het grote publiek hem kennen als unieke zanger, eindelijk bevrijdt uit het "hokje" van het genre Italiaanse rockmuziek en van de beperkingen van een groep.

Op het Ariston-podium, waar het San Remo festival al vanaf begin jaren '50 wordt gehouden, laat Francesco horen wat hij waard is. Het levert hem niet alleen de Premio della Critica op (net als 10 jaar eerder met Timoria), maar ook de waardering van publiek en media. De radiobonzen pakken zijn opnieuw uitgebrachte album op, dat inmiddels is aangevuld met onder meer Raccontami en een cover van de '60-er jaren klassieker Impressioni di Settembre.

Gedurende 2001 werkt Renga aan nieuwe songs voor z'n 2e soloalbum. Tracce komt begin 2002 uit met als eerste single Tracce di Te waarmee hij, dit keer als gearriveerde artiest, opnieuw deelneemt aan San Remo en uiteindelijk 8e wordt. Pikant detail is de allerlaatste plaats die mededeelnemer Omar Pedrini met zijn groep Timoria behaalt!

30 april 2004 ziet zijn 3e album Camere con Vista het licht. Een mega kaskraker die nog steeds in de albumlijsten staat en ruimschoots de platina status heeft bereikt. Ci Sarai en Meravigliosa (Laluna) zijn de eerste 2 singles van het album, waarvan de laatste het meest gedraaide nummer op Italiaanse radio van dat moment is. Ook de erg grappige bijbehorende videoclip is met grote regelmaat op de Italiaanse muziekzenders te zien.

Een gouden stem, een gouden toekomst & een gouden palmboom

Op de 55e editie van het festival van San Remo in maart 2005 laat Renga de concurrentie vanaf de eerste van vijf avonden volledig kansloos met zijn nummer Angelo. Volgens verwachting  neemt hij op de slotavond dan ook de prestigieuze Albo d'oro (een trofee in de vorm van een gouden palmboom) in ontvangst, na 54,41% van de telefonisch stemmende kijkers te hebben overtuigd. 13 ½ miljoen kijkers hebben een nieuwe topper voor toekomst aan het werk gezien.

Inmiddels aangevuld met dit nummer, zal zijn album Camere con Vista nog wel een tijdje in de hitlijsten blijven staan. Net als zijn vorige album, blijft hij bij mij in ieder geval nog wel even in de cd speler zitten, tenzij er op korte termijn een nieuwe uitkomt of ik deze zomer weer een nieuwe ontdekking doe .....

Ik zal jullie op de hoogte houden!