Voetbal? Formule 1!

Una storia del nostro amico Gerbert Gloudemans

Het is niet alleen voetbal wat de klok slaat in Italië, want naast de tifosi bij het voetbal, vind je zulke 'gekken' ook bij de Formule 1. Als je al denkt dat de Italiaanse voetbalfans gek zijn, nodig ik je uit om eens goed naar de Italiaanse Formule 1 fans te kijken. Volledig geschminkte, volwassen mensen die een voorbij flitsende F1 bolide toe staan te juichen. Sommigen hebben zelfs een volledig schaalmodel op hun hoofd. Waarom zijn deze mensen zo verzot op Formule 1? Wat bezielt hen om zoveel geld te betalen voor een kaartje om vervolgens het hele circus een keer of 60 met brullende motoren voorbij te zien racen?

Fanatiek?

Ik zal proberen uit te leggen waarom ik zo verzot ben op Formule 1. Als trouwe Formule 1 fan mis ik zeer zelden een wedstrijd. In 1994 ben ik voor het eerst in contact gekomen met de sport, dat jaar zag ik mijn eerste race op televisie. Ik werd direct geboeid door alles wat er gebeurde op en rond het circuit. Toen halverwege dat jaar ene Jos Verstappen in mocht stappen werd mijn interesse nog extra aangewakkerd. Een Nederlander in de Formule 1, wat is er nu mooier dan dat? Naast de actie op de baan (de inhaalacties, pitstops, incidenten), begon een tijdje later ook de strategie me te boeien. Het is namelijk niet alleen van belang om een snelle auto te hebben, de race win je alleen met een goede tactiek. De beslissingen die een team maakt zijn allemaal goed doordacht, over alles is nagedacht. Daar sta je in het begin niet bij stil.

Met veel bewondering keek ik naar de verrichtingen van onze Nederlander en ook Michael Schumacher. Deze Duitser verraste iedereen tijdens zijn debuut in 1991 tijdens de Grand Prix van België, hij trainde zich naar een zevende startpositie. Door problemen aan zijn auto heeft hij in de race geen ronde afgelegd, maar zijn prestaties in de training waren reden genoeg voor het team Benneton-Ford om de Duitser in te lijven. Dat jaar eindigde hij als 14e in het kampioenschap, gevolgd door een 3e en 4e plaats in de twee jaren die daarop volgden. In 1994 wist hij eindelijk wereldkampioen te worden. Een jaar later deed hij datzelfde kunstje nog eens na. Sinds ik Formule 1 volg, kun je me wel als Schumacherfan bestempelen.

Ferrari

Na zijn tweede wereldtitel maakte Schumacher een bijzondere overstap waarmee we direct bij hét Italiaanse team uitkomen: Ferrari. Voor vele Italianen is Ferrari meer dan een automerk, het is een levensstijl. De tifosi leven voor Ferrari, zo'n scharlakenrode bolide is voor hen heilig. Deze mensen gaan volledig uit hun dak als ze een Ferrari zien of horen. Met dat in je achterhoofd kun je waarschijnlijk wel bedenken wat er door deze mensen heengaat als Ferrari wint, laat staan een wereldtitel behaalt. Dat laatste is reden genoeg voor een nationale feestdag!

Het team Ferrari is in 1946 opgericht door Enzo Ferrari en vanaf het begin, 1950, nam het team deel aan het Formule 1 kampioenschap. In al die jaren heeft het team 672 Grand Prix' verreden en in 159 daarvan wisten ze als winnaar over de streep te komen. Door deze imposante lijst van overwinningen werd 12 maal een Ferrari-coureur wereldkampioen. Ook was het team zelf 12 maal de overige teams in het 'constructeurskampioenschap' de baas. De teams (constructeurs) krijgen óók de punten die de (beide) coureurs ontvangen. Het team dat aan het einde van het seizoen de meeste punten bij elkaar heeft weten te sprokkelen, wint de constructeurstitel.

De huidige coureurs, Michael Schumacher en Rubens Barrichello, zijn ondertussen al een aantal jaren actief bij het team. Schumacher sinds 1996 en Barrichello voegde zich in 2000 bij het team. In 2000 jaar begon de dominatie van Ferrari en in het bijzonder van Schumacher. Was het in 2000 nog enigszins spannend tot het einde van het seizoen, in 2001 en 2002 had de Duitser aan het einde van het seizoen bijna dubbel zoveel punten als de nummer twee. Niemand kon de combinatie Ferrari/Schumacher verslaan. De sceptici schreeuwden om veranderingen in het reglement: de Formule 1 werd te saai!

Dit seizoen lijkt er een omslag in de Formule 1 te hebben plaatsgevonden. Door de veranderde regelgeving, waar ik je niet mee zal vervelen, is de spanning in het wereldkampioenschap volledig terug. Schumacher staat nu respectievelijk één en twee punt(en) voor op zijn concurrenten, terwijl hij vorig jaar, op hetzelfde moment in het seizoen, al lang en breed kampioen was. Il cavallino rampante, het steigerende paard, moet weer vechten voor zijn overwinningen.

Het andere Italiaanse team

Door de bekendheid van Ferrari zouden we bijna vergeten dat er nog een ander Italiaans team actief is in de Formule 1. Minardi werd in 1979 opgericht door Gian Carlo Minardi en sinds 1985 is het team te vinden op de mondiale Formule 1 circuits. Het relatief kleine team straalt, in tegenstelling tot het grote Ferrari, en warm familiegevoel uit. In 1988 werd het eerste puntje in het kampioenschap behaald en in 1989 konden zes punten genoteerd worden. Het beste jaar tot op heden is het seizoen 1991, dat werd afgesloten met een zevende plaats bij het teamkampioenschap. In 1993 behaalde het team een vierde, vijfde en twee zesde plaatsen en bij Minardi wreef men zich in de handen. De jaren daarna waren echter zeer mager voor het Italiaanse team.

Sinds 2001 staat Paul Stoddart (AUS) aan het roer bij Minardi en hij blijkt een neus voor jong talent te hebben. Hij heeft onder andere Fernando Alonso (nu bij Renault) en Mark Webber (Jaguar) in de F1 gelanceerd. Voor 2003 werd Jos Verstappen aangetrokken. Met zijn ervaring moet het Italiaanse team weer op puntenjacht. De Nederlander bracht een aardig bedrag aan sponsorgeld mee, waardoor Minardi hoop had op een goede ontwikkeling. Hoewel niet elke coureur een flinke zak met sponsorgeld meeneemt is dit voor een klein team als Minardi natuurlijk zeer welkom. Tot op heden heeft het echter niet meegezeten voor de Italianen, er zijn nog geen echte successen geboekt dit seizoen. De hoop is alweer gericht op volgend seizoen.

Hoe zit het met Italiaanse coureurs?

Natuurlijk heeft Italië ook coureurs in het F1 circus rondrijden, dit seizoen vertegenwoordigen Giancarlo Fisichella (Jordan) en Jarno Trulli (Renault) het groen-wit-rood. Hoewel beide coureurs als zeer talentvol worden beschouwd, zijn ze nog niet in staat geweest om mee te strijden om het kampioenschap. Er zijn echter zeer succesvolle Italiaanse coureurs geweest in de historie van de F1, de meest befaamde zijn/waren:

• Alberto Ascari; kampioen in '52 en '53 (Ferrari),
• Giuseppe Farina; kampioen in '50 (Alfa Romeo), 2e in '52 en 3e in '53 (Ferrari),
• Riccardo Patrese; 3e in '91 en 2e in '92 (Williams),
• Michele Alboreto; 2e in '85 (Ferrari).

In de geschiedenis van de Formule 1 valt direct op dat er drie Italianen zijn die zeer veel Grand Prix' hebben verreden. Ze staan zelfs met z'n drieën bovenaan de lijst met meest gereden Grand Prix'! Riccardo Patrese (256), Michele Alboreto (215) en Andrea de Cesaris (213) zijn samen goed voor 684 Grand Prix starts. Daarmee zou je ongeveer 40 seizoenen kunnen vullen.

Overige activiteiten op en rond het circuit

Naast de race gebeurt er natuurlijk nog veel meer op en rond het circuit. Net als bij een popconcert is er ook een voorprogramma, een opwarmertje, in de Formule 1. Het publiek wil toch meer dan 60 rondjes voorbij flitsend (en oorverdovend) lawaai. Zo rijdt de Formule 3000 in het voorprogramma tijdens de Europese GP's. Ook zijn er regelmatig races in de Porsche Supercup te zien. Het publiek heeft, door de reglementswijzigingen, sinds dit seizoen alleen de race van de Formule 1 gezien. Voorheen werd er ook nog een opwarm-sessie gehouden op zondag, maar deze is, wederom door de veranderde regels, verplaatst naar zaterdag. De race blijft echter altijd op zondag. Gelukkig wordt er al weer gekeken naar mogelijkheden om het geheel nog wat aantrekkelijker te maken voor de vele toeschouwers.

Verder is er, vooral voor de mannen, het één en ander te zien in en rond de pitstraat; de zogenaamde pitspoezen. Het oog (van de mannen) wil ook wat... Misschien is dát juist één van de redenen dat zoveel mannen Formule 1 kijken! Fotografen maken dan ook gretig gebruik van de situatie en schieten menig rolletje vol. Vooral de teams Jordan en BAR schenken redelijk wat aandacht aan het vrouwelijk schoon. Deze dames zijn overigens niet op jacht naar een 'snelle jongen', ze staan allemaal onder contract bij een team om de sponsoren onder de aandacht te brengen. Want wat scoort nu beter: een fotomodel met een bijna te kleine outfit waar een sponsorlogo op pronkt, of een reclamebord...?

Italië & Formule 1

Italië is en blijft een waar Formule 1 paradijs, zolang Ferrari in de F1 actief blijft is het land een walhalla voor menig fan. Hoewel Imola (de Grand Prix van San Marino) van de kalender dreigt te verdwijnen door de problemen met de Europese tabakswet, hebben de Italianen met Monza gelukkig nog een bijzonder en historisch circuit in handen waar nog vele jaren om de eerste plaats gestreden zal worden. Daarnaast blijven de Italiaanse coureurs natuurlijk een extra visitekaartje voor het land. De vele tifosi zorgen ook nog eens voor een geweldige sfeer rond het circuit, waardoor het een feest is om een race bij te wonen. Maar doe dit alleen als je écht van Formule 1 houdt, want het is en blijft een heleboel geld. Voor een fatsoenlijke zitplaats ben je toch als snel 200 euro op een zondag kwijt!

Het grote genot

Uiteindelijk dromen alle Formule 1 fanaten ervan om ooit in zo'n bloedsnelle bolide rond te mogen scheuren. Ook de spanning die er vlak voor de start in de lucht hangt is zeer indrukwekkend. Wie komt er goed van zijn plaats? Wie gaat de fout in? Hoeveel mensen weet Jos te passeren? Vlak voordat de rode lichten uitgaan hoor je 20 motoren janken, maar zodra de lichten doven barst het oorverdovende geweld pas los. Een orkaan van brullende motoren komt op je af. Pas als de hele stoet je voorbij is, en de rust is teruggekeerd, weet je wat je meemaakt. Maar let op! Over anderhalve minuut maak je het weer mee...!

Forza Ferrari!

(en Jos Verstappen natuurlijk!)